تأملاتی در مورد تاب آوری روانشناختی

سلامت روانی پایدار و بهبودی سریع در شرایط ناملایمات «تاب‌آوری روان‌شناختی» نامیده می‌شود.

تأملاتی در مورد تاب آوری روانشناختی

تأملاتی در مورد تاب آوری روانشناختی: مقایسه سه عملیاتی سازی مفهومی متفاوت در پیش بینی سلامت روان

زمینه و هدف: تاب آوری روانشناختی به توانایی حفظ سلامت روان یا بهبود سریع پس از استرس اشاره دارد. علیرغم محبوبیت تحقیقات تاب آوری، هیچ درک اتفاق نظر یا عملیاتی سازی تاب آوری وجود ندارد.

هدف: ما قصد داریم سه شاخص تاب آوری را با هم مقایسه کنیم که هر کدام شامل عملیاتی سازی متفاوتی از سازه است: الف) تاب آوری عمومی یا توانایی عمومی خود گزارش شده برای غلبه بر ناملایمات؛ ب) تاب آوری روزانه به عنوان توانایی تجربه شده لحظه ای برای غلبه بر ناملایمات. و ج) سرعت بازیابی مشهود در الگوی تأثیر منفی بر بهبودی پس از ناملایمات کوچک در زندگی روزمره. این سه شاخص به ازای هر فرد برای بررسی ارتباط مقطعی، ثبات در طول زمان و اعتبار پیش‌بینی در مورد سلامت روان ساخته شده‌اند.

روش‌ها: داده‌ها از مطالعه آینده‌نگر MIRORR مشتق می‌شود که شامل ۹۶ فرد در سطوح مختلف خطر روان‌پریشی است و شامل پرسشنامه‌های ارزیابی شده یک‌باره و جمع‌آوری داده‌های طولی فشرده ۹۰ روزه در پایه (T0) و سه موج پیگیری سالانه است. T1-T3). تاب آوری عمومی با استفاده از مقیاس تاب آوری مختصر (BRS) در ابتدا ارزیابی می شود. تاب آوری روزانه با میانگین نمرات تاب آوری روزانه در طول ۹۰ روز اندازه گیری می شود.

برای سرعت بازیابی، مُدل‌های بردار-خودرگرسیون با شبیه‌سازی‌های پاسخ ضربه‌ای متوالی برای محاسبه الگوی بازیابی عاطفه بر روی داده‌های خاطرات عاطفه منفی و استرس‌های روزانه اعمال می‌شوند. این شاخص ها به طور همزمان (در T0) برای ارزیابی همپوشانی آنها و به طور آینده نگر (بین T0 و T1) برای تخمین ثبات آنها همبستگی خواهند داشت. پتانسیل پیش‌بینی آن‌ها با تحلیل رگرسیون با سلامت روان (SCL-90) به عنوان یک پیامد، شاخص‌های تاب‌آوری به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده، و رویدادهای استرس‌زای زندگی به عنوان تعدیل‌کننده ارزیابی می‌شود.

نتیجه‌گیری: مقایسه مفهوم‌سازی‌های مختلف تاب‌آوری روان‌شناختی می‌تواند درک ما را از ماهیت چندوجهی آن افزایش دهد و در آینده به بهبود راهبردهای تشخیصی، پیشگیری و مداخله‌ای با هدف افزایش تاب‌آوری روان‌شناختی کمک کند.

نکات برجسته

ما سه شاخص مختلف تاب‌آوری روان‌شناختی را توسعه می‌دهیم که با استفاده از داده‌های یک نمونه، هر کدام شامل عملیاتی‌سازی متفاوتی از مفهوم است.

ما نحوه ارتباط این شاخص ها با یکدیگر و نحوه پیش بینی سطح سلامت روان آینده را مقایسه خواهیم کرد.

بیشتر افراد در طول زندگی خود در معرض عوامل خطر بیماری روانی قرار خواهند گرفت (بونانو، وستفال و مانچینی، Citation2011؛ ​​Coyne، Citation1991؛ Vanaelst و همکاران، Citation2012).

عوامل خطر برای مشکلات سلامت روان شامل ناملایمات دوران کودکی، رویدادهای منفی زندگی، تروما، و استرس حاد و مزمن است (Furber, Leach, Guy, & Segal, Citation2017; Trompetter et al., Citation2016).

به طور سنتی، تحقیقات بهداشت روان عمدتاً بر شناسایی این عوامل خطر و بررسی چگونگی تأثیر آنها بر رشد آسیب‌شناسی روانی متمرکز بوده است. اخیراً، توجه به عواملی معطوف شده است که ممکن است از افراد در برابر ایجاد علائم جدید یا شدیدتر و اختلالات روانی محافظت کند.

سلامت روانی پایدار و بهبودی سریع در شرایط ناملایمات «تاب‌آوری روان‌شناختی» نامیده می‌شود (بونانو، استناد ۲۰۰۴؛ داویدوف، استوارت، ریچی، و چائودیو، نقل قول ۲۰۱۰؛ شولتز-لوتر، شیملمن، و اشمیت، نقل قول ۲۰۱۶).

درک بهتر آنچه که افراد را از توسعه آسیب شناسی روانی محافظت می کند می تواند مداخلات بالینی پیشگیرانه و درمانی را غنی کند و در نهایت ممکن است شیوع و بار آسیب شناسی روانی را کاهش دهد (Bos, Snippe, De Jonge, & Jeronimus, Citation2016; Davydov et al., Citation2010; Jeste. ، پالمر، رتیو، و بوردمن، سیتیشن۲۰۱۵، استین، و سلیگمن، سیتیشن۲۰۰۵).

ایده تاب‌آوری از مشاهده پیامد آن سرچشمه می‌گیرد (لوتار، سیکتی و بکر، استناد ۲۰۰۰):

در مورد تاب‌آوری روان‌شناختی، این به سالم ماندن (یا بهبود سریع) افراد در مواجهه با ناملایمات اشاره دارد (لوتار و همکاران. ، Citation2000).

به عنوان مثال، مانند توانایی کنار آمدن مطلوب با مرگ همسر در طول زمان (Bonanno, Citation2004).

علیرغم استفاده متداول از واژه تاب آوری، هیچ تعریف اجماعی وجود ندارد (آبورن، گات، و هور، Citation2016؛ Windle، Bennett، و Noyes، Citation2011). برخی از رویکردها تاب آوری را به عنوان فرآیند یا توانایی بازگشت به عقب می دانند، برخی دیگر آن را به عنوان سلامتی پایدار علیرغم ناملایمات می بینند (Kalisch et al., Citation2017).

علاوه بر این، برخی از نویسندگان تاب آوری را به عنوان یک ویژگی کم و بیش پایدار می بینند (کانر و دیویدسون، Citation2003؛ Maltby، Day، & Hall، Citation2015)، در حالی که برخی دیگر استدلال می کنند که تاب آوری به ترکیبی از عوامل وابسته به زمینه و زمان بستگی دارد (بونانو، Citation2004; Bonanno et al., Citation2011).

در مقاله حاضر، ما از داویدوف و همکارانش (Davydov et al., Citation2010) با اتخاذ یک دیدگاه یکپارچه و واحد در مورد تاب آوری به عنوان «مصونیت ذهنی» خود پیروی می کنیم که از تعاملات درون یک سیستم پیچیده زیستی-روانی اجتماعی چند وجهی پدید می آید (لوتار و همکاران، Citation200).

مفهوم این سیستم پویا پیچیده این است که تاب آوری می تواند لحظه به لحظه و بین زمینه ها تغییر کند، با این حال تفاوت های فردی وجود دارد که کمتر به زمان و زمینه بستگی دارد.

تأملاتی در مورد تاب آوری روانشناختی

هر آنچه که درباره تاب آوری روانشناختی و ابعاد مختلف آن لازم است بدانید در این مطلب وجود دارد.