سلامت اجتماعی چیست؟

سلامت اجتماعی چیست؟

تحقیقات ثابت کرده است که سلامت اجتماعی – رفاه ناشی از ارتباط – به اندازه غذا و آب ضروری است، اما به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرد.

برای سلامتی چیکار میکنید؟ فرض کنید توصیه‌های پزشکان، وبلاگ‌های سلامت و تأثیرگذاران سلامتی را کاملاً دنبال می‌کنید. روزی ۱۰۰۰۰ قدم پیاده روی می کنید. شما هشت ساعت خواب با کیفیت در شب دارید. شما مقدار زیادی سبزیجات تازه می خورید و از غذاهای فرآوری شده اجتناب می کنید. شما با یک درمانگر چالش ها را حل می کنید. برای مراقبت از خود مدیتیشن می کنید و حمام آب گرم می گیرید.

در نتیجه سلامت جسمی و روانی شما بهبود می یابد – اما فقط تا یک نقطه.

مشکل توصیه های بهداشتی سنتی این است که یکی از مهم ترین اجزا را نادیده می گیرد: ارتباط انسانی.

اگر نامی نداشته باشید که به عنوان مخاطب اضطراری خود بنویسید، نمی توانید کاملاً سالم باشید. اگر خانواده را به جز چند ساعت در تعطیلات نمی بینید. اگر دوستان صمیمی ندارید که بتوانید تجربیات خود را با آنها به اشتراک بگذارید. یا اگر زمان کافی برای تنهایی برای ارتباط مجدد با خودتان ندارید.سلامت اجتماعی چیست

شما برای روابط عاشقانه و افلاطونی خود ارزش قائل هستید، اما آیا می دانید که آنها تعیین کننده مدت زندگی شما هستند؟ زمانی که با خانواده یا دوستانتان وقت می گذرانید، یک همکار را به ناهار دعوت می کنید، یا با همسایه خود صحبت می کنید، آیا متوجه می شوید که این تعامل بر این نکات تأثیرگذار است که شما – و آنها – به بیماری قلبی، دیابت، افسردگی و یا زوال عقل مبتلا می شوید یا خیر؟ What is social health | The little-known idea that could make all the difference

سلامت اجتماعی جنبه ای از سلامت و رفاه عمومی است

سلامتی فقط جسمی یا روحی نیست. سلامت هم اجتماعی است.

سلامت اجتماعی جنبه ای از سلامت و رفاه کلی است که از ارتباط ناشی می شود – و به شدت مورد توجه قرار نمی گیرد. در حالی که سلامت جسمی مربوط به بدن شما و سلامت روان به ذهن شما مربوط می شود، سلامت اجتماعی مربوط به روابط شماست. سالم بودن از نظر اجتماعی مستلزم ایجاد پیوندهایی با خانواده، دوستان و افراد اطرافتان، تعلق به جوامع، و احساس حمایت، ارزش و محبت است، به مقدار و روش هایی که برای شما مفید می باشند.

دهه‌ها تحقیق ثابت کرده است که ارتباط به اندازه غذا و آب ضروری است، اما این دانش هنوز به درک اصلی سلامت راه پیدا نکرده است – و بدون آن، ما در رنج هستیم.سلامت اجتماعی چیست

امروزه بسیاری از افراد نشانه هایی از سلامت اجتماعی در حال افول را نشان می دهند. در طول ۳۰ سال گذشته، درصد آمریکایی‌هایی که ۱۰ دوست صمیمی یا بیشتر دارند، ۲۰ درصد کاهش یافته است. در طول ۲۰ سال گذشته، میزان زمانی که افراد به تنهایی سپری می کنند به طور متوسط ​​۲۴ ساعت در ماه افزایش یافته است. در طول ۱۰ سال گذشته، مشارکت در جوامع، مانند باشگاه های کتاب، لیگ های ورزشی و انجمن های محله، نزدیک به ۲۰ درصد کاهش یافته است. و طبق یک نظرسنجی ملّی در سال ۲۰۱۹، حدود نیمی از بزرگسالان در ایالات متحده احساس می کردند که هیچ کس آنها را به خوبی نمی شناسد.

محققان روندهای مشابهی را در کشورهای دیگر ثبت کرده اند. طبق گزارش گالوپ، ۳۳۰ میلیون بزرگسال در سراسر جهان هفته‌ها را بدون صحبت با یک عضو خانواده یا دوست خود تحمل می‌کنند و ۲۰ درصد از کل بزرگسالان در سرتاسر جهان کسی را ندارند که بتوانند برای دریافت کمک به او مراجعه کنند. این آمار حتی من را که برای امرار معاش چنین آماری می خوانم، مات و مبهوت می کند. What is social health | The little-known idea that could make all the difference

این عدم ارتباط خطرناک است و خطر سکته مغزی را تا ۳۲ درصد، خطر زوال عقل را تا ۵۰ درصد و خطر مرگ زودهنگام را تا ۲۹ درصد افزایش می دهد.

ما تأثیر اتصال را دست کم می گیریم

بیشتر مردم اهمیت روابط را برای سلامتی خود دست کم می گیرند.

در سال ۲۰۱۸، محققان از مردم در ایالات متحده و بریتانیا در مورد چگونگیِ درک آنها از عوامل مختلف تأثیرگذار بر امید به زندگی، مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل، ورزش، چاقی و حمایت اجتماعی نظرسنجی کردند. آن‌ها دریافتند که افراد عوامل رابطه‌ای را برای سلامتی بسیار کمتر از آنچه که هستند اهمیت می‌دهند.سلامت اجتماعی چیست

این امر به ویژه در میان مردان، شرکت‌کنندگان جوان‌تر و شرکت‌کنندگان با سطح تحصیلات پایین‌تر صادق بود. به طور مشابه، مطالعه دیگری نشان داد که افراد در ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا فعالیت بدنی و وزن سالم را به عنوان بزرگترین پیش بینی کننده خطر مرگ و میر رتبه بندی کردند، در حالی که رتبه واقعی آنها پایین تر بود. در مقابل، افراد ادغام اجتماعی و حمایت اجتماعی را پایین رتبه بندی کردند – در حالی که در واقع آنها در تحلیل محققان بزرگترین پیش بینی کننده خطر مرگ و میر شماره یک و شماره دو بودند.

بنابراین، شاید تعجب آور نباشد که در ایالات متحده و بریتانیا، چهار نفر از هر پنج نفری که اغلب یا همیشه احساس انزوا، تنهایی یا کنار گذاشته شدن می‌کنند، یا فاقد همراهی هستند، قطع ارتباط خود را به عنوان یک مشکل بزرگ تشخیص نمی‌دهند.

ارتباط یک عامل تعیین کننده حیاتی برای سلامت کلی، رفاه و طول عمر

در حالی که تأثیر عواملی مانند سیگار کشیدن و ورزش به خوبی شناخته شده است، ما به وضوح راه درازی در پیش داریم تا درک گسترده ای پیدا کنیم از این نکته مهم که ارتباط یک عامل تعیین کننده حیاتی برای سلامت کلی، رفاه و طول عمر است.

این موضوع زمانی اهمیت دارد که به گام‌های فردی فکر کنید که می‌توانید برای سالم‌تر بودن بردارید. اما هنگام تصمیم گیری در مورد مسائلی که دولت و سیستم مراقبت های بهداشتی اولویت دارند نیز اهمیت دارد. وقتی گالوپ، یک شرکت تحلیلی جهانی که به کارفرمایان و رهبران  مشاوره می‌دهد، از آمریکایی‌ها پرسید که فوری‌ترین مشکل بهداشتی در ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ چیست، تقریباً نیمی از آنها گفتند کووید-۱۹. سایر پاسخ‌های رایج دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و مقرون به صرفه بودن بود، در حالی که برخی از افراد به شرایط خاصی مانند چاقی، سرطان، بیماری روانی و بیماری قلبی اشاره کردند. مطمئناً، همه اینها مشکلات بهداشتی مهمی هستند.

اما احساس تنهایی در ذهن نکته اصلی نبود – علیرغم این واقعیت که جراح عمومی ایالات متحده، ویوک مورتی، در سال ۲۰۱۷ آن را یک بیماری همه گیر بهداشت عمومی تلقی کرد.سلامت اجتماعی چیست

وقتی برای اولین بار این یافته ها را خواندم، تعجب کردم که چرا مردم اینقدر روابط را دست کم می گیرند. یک جستجوی ساده در گوگل در مورد «عادات سالم» سرنخ مهمی به من داد. نتایج برتر مقالاتی از منابع معتبر اطلاعات بهداشتی مانند دانشکده پزشکی هاروارد، مؤسسه ملی بهداشت، کلینیک کلیولند و WebMD بود که حاوی نکات مفید بسیاری بود: ورزش منظم. سبزیجات بخورید. شب راحت بخوابید سیگار نکش آب بنوشید.

با این حال، هیچ کس چیزی در مورد روابط ذکر نکرده است. مردم متوجه نمی شوند که ارتباط یک عادت بهداشتی است، زیرا در روایت غالب از معنای سالم بودن غایب است. حتی منابع عمده و معتبر اطلاعات بهداشتی و متخصصان در زمینه سلامت تمایل دارند آن را کم ارزش جلوه دهند یا به طور کامل آن را نادیده بگیرند.

در بهترین حالت، این یک فرصت از دست رفته است. در بدترین حالت، کشنده است.

وقتی همه اینها را در نظر بگیریم، چند هدف مشخص می شود: ۱- یکی این است که ما باید به افراد بیشتری کمک کنیم تا درک کنند که ارتباط انسانی برای سلامتی ضروری است – نه “خوب بودن” -. ۲- دیگری این است که ما باید این آگاهی را به عمل تبدیل کنیم، ابزارهایی را در اختیار مردم قرار دهیم تا از طریق روابط خود سالم تر باشند و جامعه خود را به گونه ای تنظیم کنیم که ارتباط و اجتماع یک هنجار باشد.

این چیزی است که سلامت اجتماعی به عنوان یک ایده و رویکرد می تواند انجام دهد.

سلامت روان کافی نیست

دلیل دوم اینکه زبان سلامت اجتماعی قدرتمند است زیرا به روابط  اعتباری می دهد که شایسته آنهاست.

در موارد نادری که از ارتباط به عنوان یک عادت سالم در رسانه‌های خبری یا توصیه‌های کارشناسان نام برده می‌شود، معمولاً به‌عنوان سودمندی عاطفی – نه سلامت جسمی یا طول عمر – در نظر گرفته می‌شود. اهمیت گسترده روابط نادیده گرفته شده و  می شود زیرا در گفتگوهای مربوط به سلامت روان مدفون شده است.

این یک مشکل بزرگ است

مردم به طور غریزی درک می کنند که روابطِ با کیفیت برای سلامت روان خوب است. البته زمانی که از طرف اطرافیانمان حمایت می‌شویم احساس شادی و تاب آوری بیشتری می‌کنیم. این موضوع منطقی است اما همانطور که قبلاً بحث کردیم، مزایای آن بسیار فراتر از آن است که شامل حساسیت به بیماری و احتمال مرگ شود. این واقعیت از بین می رود اگر ارتباط را تنها به عنوان یکی از عوامل متعدد برای سلامت روان کاهش دهیم.

سلامت روان یک رُکن اساسی در کنار سلامت جسمی و اجتماعی

با تمایز و ارتقای سلامت اجتماعی، می‌توانیم در عین ساختن مُدل ذهنی سلامتی که قبلاً با آن آشنا بودیم – آن را از جسمی و ذهنی به اجتماعی گسترش دهیم، ارتباطِ ضروری را تأیید کنیم.

برای روشن بودن، من بحث نمی کنم که سلامت روان مهم نیست. برعکس، من بیش از خیلی ها اهمیت سلامت روان را درک می کنم. من کارم را با مطالعه روانشناسی و کار به عنوان هماهنگ کننده تحقیقات در آزمایشگاه اختلالات شناختی و روانی در دانشگاه کوئینز در کانادا آغاز کردم. در این مقام، با افرادی آشنا شدم که زندگی آنها به دلیل بیماری های روانی شدید مانند اختلال دوقطبی، افسردگی شدید و اسکیزوفرنی مختل شده بود. سلامت روان یک رُکن اساسی در کنار سلامت جسمی و اجتماعی است که همه ما از تقویت آن بهره مند خواهیم شد.سلامت اجتماعی چیست

در عین حال، اگر ما فقط در مورد سلامت جسمی و روانی صحبت کنیم، گفتگو کوتاه می‌ماند – و اگر به پنهان کردنِ روابط زیر چتر سلامت روان ادامه دهیم، به مردم آسیب خواهیم رساند. ارتباط انسان به قدری برای سلامتی و طول عمر کلی ما بسیار مهم و تأثیرگذار می باشد و شایسته آن است که از سایه ها بلند شویم و در کانون توجه قرار بگیریم. این باید یک قهرمان باشد، نه یک شخصیت مکمل، در صحنه سلامت.

یکی از راه‌هایی که می‌توان به وضوح مشاهده کرد که چگونه سلامت اجتماعی متمایز می‌شود، تجزیه سه بُعد بر اساس تمرکز، اهداف و رفتارهایی است که آنها را تقویت می‌کند.