فرهنگ برخورد با افراد متکدی
فرهنگ برخورد با افراد متکدی
یادداشتی به بهانه روز جهانی مددکاری اجتماعی با عنوان «ارتقاء اهمیت روابط انسانی»
توی مترو، توی خیابان، تو مکانهای عمومی از جمله افرادی که ممکن است با آنها روبرو شویم، زنان و مردان و کودکانی هستند که به اشکال مختلف تکدی گری می کنند و به صورت کلامی و غیرکلامی تلاش میکنند که تو را قانع کنند که نیازمند حمایت مادی هستند. در بین این گروه از افراد متکدی کسانی هستند که با دافعۀ بیشتری از سوی مردم روبرو هستند، به عنوان نمونه زن و یا مرد جوانی که به ظاهر بدون هیچ مشکل جسمی، روانشناختی و ذهنی شروع به تکدی گری می کند و بعضاً دیده شده است که در این بین مسافران، رهگذاران و مانند آن شروع به پرخاش میکنند، یا استهزاء می کنند و یا فرد را شماتت میکنند،
در این مطلب به دنبال واکاوی علمی تکدی گری و چرایی و چگونگی آن نیستیم، خیلی ساده تر در این فرایند ارتباطی به دنبال حلقه مفقودۀ روابط انسانی هستیم و تمرین یک رفتار انسانی مهم: زمانی که یک فرد متکدی از ما درخواست کمک می نماید می توانیم کمک نکنیم، به هر دلیلی که در فرایند منطقی خود به آن رسیده ایم اما اینکه فرد را مورد شماتت و خشونت کلامی و غیرکلامی قرار دهیم، در منافات با حقوق اولیه انسانی است، در واقع فرهنگ برخورد با افراد متکدی نیز توأم با حفظ کرامت انسانی است، فارغ از اینکه او کیست؟ چرا این کار را میکند؟ قصد فریب من را دارد یا ندارد؟ به من حس بدی انتقال میکند یا نمیکند؟
همه باهم برای تقویت روابطی غنی و انسانی و جهانی مملو از صلح بکوشیم و در پیرامون خود به دنبال حذف موارد نقض کنندۀ روابط انسانی باشیم.
نویسنده: فاطمه جعفری؛ دکتری مددکاری اجتماعی
منبع: پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران