تاب آوری خبرنگاران و خبرگزاری ها

تاب آوری خبرنگاران و خبرگزاری ها: در میان همه‌گیری جهانی، آشوب نژادی، و اتاق‌های خبری تخریب شده، روزنامه‌نگاران در حال یادگیری نحوه مقابله با آن هستند تا بتوانند به گزارش‌دهی ادامه دهند.

تاب آوری خبرنگاران و خبرگزاری ها

روزنامه نگاران چگونه سلامت روان خود را مدیریت می کنند

در میان همه‌گیری جهانی، آشوب نژادی، و اتاق‌های خبری خنثی شده، روزنامه‌نگاران در حال یادگیری نحوه مقابله با آن هستند تا بتوانند به گزارش‌دهی ادامه دهند.

دوستان و همکاران بلافاصله پس از اینکه جهان شاهد قتل جورج فلوید در ویدئو بود، شروع به تماس با سارا گلاور کردند. روزنامه نگاران سیاه پوست آسیب می دیدند، نیاز به همدلی و راه حل داشتند و سعی می کردند بفهمند چگونه احساسات شخصی و نقش های حرفه ای خود را هدایت کنند.

گلاور، مدیر استراتژی شبکه‌های اجتماعی NBC و رئیس سابق انجمن ملی روزنامه‌نگاران سیاه پوست، می‌گوید: «یک روز صبح از خواب بیدار شدم و فکر کردم: «این افراد در مضیقه هستند، چگونه می‌توانم به آنها کمک کنم؟»

روزنامه‌نگاری و رسانه سلامت روان

در عرض چهار روز، او با کمک کاری کوبهام، معاون ارشد کمک هزینه‌های روزالین کارتر برای روزنامه‌نگاری و رسانه سلامت روان، یک آزمون سلامتی آنلاین دو ساعته ترتیب داد و آنرا عمومی کرد. چهل و هشت ساعت قبل از رویداد بعدازظهر یکشنبه، گلاور یک بروشور آنلاین منتشر کرد، که انتظار داشت شاید ۱۰ نفر در چنین اطلاعیه کوتاهی علاقه مند شوند. در عوض، ۱۰۷ نفر ثبت نام کردند و ۴۵ نفر در کل جلسه که توسط گروه فیس بوک Diverse Social Media Editors & Digital Journalists نیز میزبانی شد، شرکت کردند. گلاور می‌گوید: «این واقعاً نشان‌دهنده این واقعیت است که همه به پردازش این رویدادها، چه به‌عنوان فردی و چه به‌عنوان روزنامه‌نگار، نیاز دارند.» تاب آوری خبرنگاران و خبرگزاری ها

سه متخصص بهداشت روان – یک روانپزشک، یک مددکار اجتماعی بالینی و یک محقق شادی – پیشنهادهای خودمراقبتی و پیام های مثبتی در مورد ارزش خود ارائه کردند: با خود ملایم باشید، قدردانی را تمرین کنید، برای دوستی ها ارزش قائل شوید. اگر می‌توان این توصیه را در یک جمله خلاصه کرد، این درخواست سارا وینسون روان‌پزشک آتلانتا بود: «به خود اجازه دهید انسان باشید». استراتژی‌ها می‌توانند از دور شدن از یک داستان بزرگ تا شارژ مجدد برای یک روز تا صرفاً قول دادن به اینکه تلفن همراه و لپ‌تاپ خود را در اتاقی دیگر وقتی به رختخواب می‌روید، رها کنید.

در صنعتی که تحت فشار و کم کار است، و از هر دو طرف جناح های سیاسی مورد سرزنش قرار گرفته است، اخلاق روزنامه نگاری که مشتاقانه به سوی پوشش خبریِ آشفتگی و خطر پیش می رود، با فرسودگی شغلی و تروما مواجه شده است.

اَنگ پذیرشِ چالش سلامت روان

اَنگ پذیرشِ چالش سلامت روان در میان افرادی که به کار خود به عنوان یک فراخوان نگاه می کنند، عمیق است. آنها بیشتر به خاطر فراموش کردن مشکلات در نوار بعد از کار شناخته می شوند تا در مطب درمانگر.تاب آوری خبرنگاران و خبرگزاری ها

اما نسل جدیدی از روزنامه نگاران ممکن است به دنبال تغییر باشند. نظرسنجی دانشگاه آمریکایی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که هزاره‌ها نسبت به نسل‌های قبلی مشکلات سلامت روانی بیشتری را گزارش می‌کنند و همچنین تمایل بیشتری برای صحبت در مورد مبارزات خود نشان می‌دهند. علاوه بر این، تلاقی رویدادهای آسیب زا، از جمله بیماری همه گیر، فروپاشی مالی صنعت خبر در میان تعطیلی اقتصادی، و آبشار خشونت پلیس به این احساس کمک کرده است که مراقبت از سلامت روان به اندازه مراقبت سلامت جسمی ضروری است.

تحقیقات در مورد آسیب های روانی در روزنامه نگاری

تحقیقات در مورد آسیب های روانی در روزنامه نگاری حدود ۲۰ سال پیش خود را نشان داد. به طور سنتی بر استرس پس از سانحه خبرنگاران و عکاسان خط مقدم که در نقاط داغ جهانی و مناطق جنگی کار کرده‌اند، و علائم روانی که پس از تجربه وحشت، ترس یا خشونت شدید ایجاد می‌شود، متمرکز بوده است. اما رویدادهای عمیقاً آزاردهنده بسیار نزدیک به خانه، آگاهی و فوریت را در مورد آنچه که یک چالش سلامت روان برای روزنامه نگاران است افزایش داده است.

بروس شاپیرو، مدیر اجرایی مرکز دارت برای روزنامه‌نگاری و تروما دانشگاه کلمبیا، یک مرکز مرجع برای روزنامه‌نگارانی که آسیب‌های روانی را گزارش و تجربه می‌کنند، می‌گوید: «ما واقعاً سه بحران مرتبط با سلامت روان را همزمان داریم.»

روزنامه‌نگارانی که با پوشش خبری بی‌وقفه یک بیماری همه‌گیر جهانی که ممکن است شخصاً آنها را تحت تأثیر قرار دهد، اکنون با استرس مضاعفی از پوشش تظاهراتی مواجه هستند که در آن خبرنگاران و عکاسان به دلیل انجام وظایف خود مورد تعرض و دستگیری قرار گرفته‌اند.

برای روزنامه‌نگاران سیاه‌پوست، این عوامل استرس‌زا با رویداد تسریع‌کننده تظاهرات بزرگ‌تر می‌شوند – مردی سیاه‌پوست به نام فلوید که در ویدئو به دست یک افسر پلیس سفیدپوست مینیاپولیس که اکنون متهم به قتل است می‌میرد.

بر اساس نظرسنجی نبض خانوار ۲۰۲۰ اداره سرشماری، میزان اضطراب و افسردگی در میان سیاهپوستان آمریکایی در هفته پس از قتل فلوید از ۳۶ درصد به ۴۱ درصد افزایش یافت. مرگ فلوید همچنین منجر به بررسی مجدد دیگر قتل‌های سیاه‌پوستان شد، از جمله احمد آربری، که در جنوب جورجیا هنگام دویدن با شلیک گلوله کشته شد، و برونا تیلور، که در حالی که در رختخواب در آپارتمان خود بود، در لوئیزویل توسط پلیس کشته شد.

خطوط گسل نژادی جامعه در اتاق های خبر

این رویدادها خطوط گسل نژادی جامعه از جمله در اتاق های خبر را آشکار کرده است. روزنامه نگاران رنگین پوست علناً نژادپرستی را در محل کار خود فریاد زدند و تصمیمات جنجالی سرمقاله منجر به استعفا و آشفتگی در سطوح بالا در نیویورک تایمز، فیلادلفیا اینکوایرر و پیتسبورگ پست گازت شد.

مارتین جی. رینولدز، مدیر اجرایی مؤسسه آموزش روزنامه نگاری مینارد، می گوید که اتاق های خبریِ عمدتاً سفیدپوست می توانند مانند یک محیط کاری خصمانه برای روزنامه نگاران سیاه پوست و دیگر روزنامه نگاران رنگین پوست باشند و می توانند به سلامت روان آنها آسیب بزنند.

تجزیه و تحلیل مرکز تحقیقات پیو از داده‌های سرشماری ایالات متحده تا سال ۲۰۱۶ نشان داد که ۷۷ درصد از کارمندان اتاق خبر سفیدپوستان غیر اسپانیایی بودند، در حالی که ۶۵ درصد کارمندان در تمام صنایع. وینسون، روانپزشک، می گوید: در این محیط، روزنامه نگاران رنگین پوست با خستگی روانی ناشی از تغییر کُد مواجه می شوند، یا احساس می کنند که باید با فرهنگ غالب سفید پوستان سازگار شوند. او می‌گوید که ممکن است با شرم پنهانی سندروم فریبکار مواجه شوند، این احساس که شایستگی شغل خود را ندارند، و حتی اگر به مدیریت رسیده باشند، باز هم ممکن است احساس کنند که صدایشان شنیده نمی‌شود. خبرنگاران و تاب آوری

رینولدز می‌گوید: «مسمومیت این مؤسسات در طول دهه‌ها قابل توجه بوده و برای روزنامه‌نگاران سیاه‌پوست چالش بزرگی بوده است. «انتظار می‌رود که از نگاه یک ویراستار مرد سفیدپوست از طبقه متوسط، داستان بسازند. این نفس را می‌مکد و باعث استرس و زیر سؤال بردن مداوم دیدگاه فرد می‌شود.»تاب آوری خبرنگاران و خبرگزاری ها

 فرسودگی شغلی و استرس بی‌وقفه طولانی مدت

شاپیرو می‌گوید برای همه روزنامه‌نگارانی که همه‌گیری کووید-۱۹ و پیامدهای آن را پوشش می‌دهند، «چالش اصلی فرسودگی شغلی و استرس بی‌وقفه برای مدت طولانی است». خبرنگاران در جریان گزارش دهی، چه در بیمارستان و چه در خیابان، با نگرانی فوری مواجهه با ویروس مواجه می شوند. علاوه بر این، اتاق‌های خبری بسته به این معنی است که همه از راه دور از خانه کار می‌کنند و به شیوه‌هایی که می‌تواند طاقت‌فرسا باشد، با امور شخصی و حرفه‌ای دستکاری می‌کنند.

خستگی زوم واقعی است، همانطور که خستگی کودکان خردسالی که در خانه تحصیل می کنند، نگرانی در مورد بیمار شدن بستگان مسن، و عوارض خرید مواد غذایی در یک بیماری همه گیر، واقعی است. روزنامه‌نگاران نیز از تعطیلی اقتصادی سرگردان هستند. در صنعت خبری که در حال حاضر تحت فشار شدید مالی قرار دارد، تبلیغاتِ از دست رفته باعث شده است که نشریات، کارکنان را اخراج یا مرخصی دهند. کارکنان بدنه ای بیشتر کار می کنند و نگران امنیت شغلی خود هستند. عدم وضوح در مورد زمان پایان همه چیز را اضافه کنید، و این یک محیط عالی برای ایجاد چیزی است که کارشناسان آن را “ترومای پیش بینی کننده” می نامند.خبرنگاران و تاب آوری 

کاترین پورترفیلد، روانشناس بالینی که روزنامه‌نگاران را آموزش می‌دهد و همچنین در برنامه Bellevue/NYU برای بازماندگان شکنجه کار می‌کند، می‌گوید: «این یک بی‌پایانی بی‌شکلی دارد. “و این واقعیت که آنچه در راه است وحشتناکتر یا ترسناکتر از آنچه قبلاً اتفاق افتاده است، مردم را واقعاً مضطرب می کند.” Reporting and Resilience: How Journalists Are Managing Their Mental Health

نتایج یک نظرسنجی درباره میزان سلامت روان

یک نظرسنجی در ماه مه توسط انجمن مدیریت منابع انسانی نشان داد که ۴۱٪ از کارگران ایالات متحده که مورد سوال قرار گرفتند گفتند که از کار احساس خستگی می کنند، در حالی که ۲۳٪ دیگر گزارش کردند که در نتیجه هزینه های روانی ویروس کرونا احساس افسردگی می کنند. نظرسنجی بنیاد خانواده کایزر که در ماه مارس انجام شد نشان داد که ۴۵ درصد از بزرگسالان آمریکایی احساس می‌کنند که ویروس کرونا به سلامت روان آنها آسیب می‌زند.خبرنگاران و تاب آوری