تاب آوری در برابر انواع افسردگی

تاب آوری در برابر انواع افسردگی

انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد که هر کدام علل، علائم و زمان بندی خاصی دارند. هر نوع که دارید، کمک در دسترس است.

نوع افسردگی شما به علائم خاص شما، زمان بروز و مدت زمان آنها بستگی دارد.

مهم نیست که چه نوع افسردگی دارید، افسردگی از فردی به فرد دیگر متفاوت به نظر می رسد. اما همه انواع افسردگی علائمی دارند که می تواند بر زندگی روزمره، روابط و زندگی کاری یا تحصیلی شما تأثیر بگذارد.

با تمام گزینه های درمانیِ موجود، می توانید علائم خود را از طریق درمان، دارو، تغییر سبک زندگی یا ترکیبی از آنها مدیریت کنید.

اختلال افسردگی اساسی

بسیاری از اوقات، زمانی که مردم می گویند افسردگی دارند، این اختلال افسردگی اساسی (MDD) است. MDD – که گاهی اوقات به عنوان افسردگی بالینی شناخته می شود – می تواند باعث شود که شما موارد زیر را تجربه کنید:

• خُلق و خوی مداوم پایین
• اختلالات خواب
• کاهش علاقه به فعالیت ها
• کمبود انرژی
• گناه
• تحریک
• تغییرات در اشتها
• بی ارزشی
• افکار خودکشی

بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، برای تشخیص اختلال افسردگی اساسی باید حداقل ۵ مورد از علائم بالا را حداقل به مدت ۲ هفته داشته باشید.

همچنین باید خُلق و خوی افسرده یا علاقه کم به فعالیت هایی را تجربه کنید که بر زندگی اجتماعی و کاری شما تأثیر منفی می گذارد.

پزشک شما باید سایر انواع افسردگی یا دوره های شیدایی را که ممکن است نشان دهنده تشخیص اختلال دوقطبی باشد، رد کند.تاب آوری در برابر انواع افسردگی

اگر با MDD زندگی می کنید یا معتقدید که به MDD مبتلا هستید، تنها نیستید. تخمین زده می شود که ۱۲٪ از افراد در طول زندگی خود به MDD مبتلا هستند.

اختلال افسردگی مداوم (دیستیمیا)

اختلال افسردگی مداوم (PDD) همان چیزی است که قبلاً به آن دیستیمیا و افسردگی اساسی مزمن می گفتند.

در ابتدا تصور می شد که اختلال افسردگی مداوم (PDD) یک اختلال شخصیت است، DSM-5 اکنون آن را به عنوان یک نوع اختلال افسردگی طبقه بندی می کند.

برای تشخیص اختلال افسردگی مداوم، باید حداقل ۲ علامت افسردگی را برای حداقل ۲ سال تجربه کنید، بدون اینکه بیش از ۲ ماه وقفه در علائم داشته باشد. PDD فقط باید به مدت ۱ سال در افراد زیر ۱۸ سال وجود داشته باشد.

به دلیل تداوم آن و گاهی اوقات علائم کمتر شدید، برخی افراد PDD را “افسردگی با عملکرد بالا” می دانند.

حدود ۳ درصد از مردم ایالات متحده دارای اختلال افسردگی مداوم هستند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم (PDD) احساس می‌کنند که این دقیقاً «آن‌طور که هستند» است، اما همیشه می‌توانید از صحبت کردن با پزشک در مورد احساس خود سود ببرید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا یک برنامه درمانی و مراقبتی پیدا کنید که به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید.

اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی

اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) یک اختلال افسردگی است که شبیه به سندرم پیش از قاعدگی (PMS) است. تفاوت در شدت علائم است.

در حالی که بسیاری از افرادی که عادت ماهانه دارند PMS دارند، همه افراد مبتلا به اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) نیستند. این نوع افسردگی به احتمال زیاد به دلیل کاهش سطح هورمون در پی تخمک گذاری رخ می دهد.

برای اینکه پزشک اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) را تشخیص دهد، در اکثر دوره های قاعدگی، یک هفته قبل از شروع قاعدگی، علائم افسردگی خواهید داشت. علائم در عرض چند روز پس از قاعدگی بهبود می یابند و در هفته بعد از قاعدگی به حداقل می رسند یا ناپدید می شوند.Resilience against all types of depression

طبق DSM-5، برای تشخیص PMDD، حداقل ۴ مورد از موارد زیر باید وجود داشته باشد:

• احساسات قوی و متغیر که به عنوان ناتوانی عاطفی شناخته می شود
• افزایش تحریک پذیری، عصبانیت یا درگیری با دیگران
• خُلق افسرده، احساس ناامیدی یا افکار تحقیرکننده خود
• اضطراب، تنش، احساس در لبه

DSM-5 همچنین مستلزم این است که ۵ مورد از علائم زیر نیز وجود داشته باشد:

• کاهش علاقه به فعالیت های معمولی شما
• مشکل در فکر کردن یا تمرکز
• فرسودگی یا خستگی
• تغییر در اشتها یا عادات غذایی
• مشکلات خواب
• احساس غرق شدن یا خارج شدن از کنترل
• علائم فیزیکی مانند نفخ، حساس شدن سینه ها یا افزایش وزن

با توجه به منبع معتبر دفتر سلامت زنان، حدود ۵ درصد از زنان در سنین باروری خود این وضعیت را تجربه می کنند. بسیاری از افرادی که با اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) سر و کار دارند ممکن است با افسردگی یا اضطراب شدید نیز زندگی کنند.

اختلال عاطفی فصلی

در حالی که از نظر بالینی به عنوان اختلال افسردگی اساسی با الگوهای فصلی شناخته می شود، بسیاری از مردم هنوز این نوع افسردگی را به عنوان اختلال عاطفی فصلی (SAD) یا افسردگی فصلی می شناسند.تاب آوری در برابر انواع افسردگی

برخلاف سایر شرایط افسردگی، تغییرات خُلقی و رفتاری در این نوع افسردگی معمولاً در زمان‌های خاصی از سال اتفاق می‌افتد.

برای مثال، ممکن است علائم را در پاییز و زمستان احساس کنید و در بهار یا تابستان کاهش یابد. بسیاری از مردم SAD را با ماه‌های سردتر و تاریک‌تر مرتبط می‌دانند، اما برخی از افراد علائم را در ماه‌های گرم‌تر تجربه می‌کنند.

اختلال عاطفی فصلی (SAD) یک نوع اختلال افسردگی اساسی است، به این معنی که علائم مشابهی دارد، فقط این است که علائم فقط در فصول خاصی رخ می دهد، نه در طول سال.

برخی علائم ممکن است بسته به ماه هایی که ظاهر می شوند متفاوت باشد. اگر شما اختلال عاطفی فصلی (SAD) با شروع تابستان دارید، ممکن است بیشتر متوجه شوید:

• بی اشتهایی و کاهش وزن
• مشکل خواب
• اضطراب
• اپیزودهای رفتار خشونت آمیز
• بی قراری
• تحریک

اگر علائم اختلال عاطفی فصلی (SAD) را در طول زمستان تجربه کنید، ممکن است بیشتر متوجه شوید:

• افزایش وزن
• پرخوابی
• پرخوری با ترجیح کربوهیدرات
• کناره گیری از جامعه پذیری

تشخیص افسردگی فصلی بر اساس داشتن موارد زیر است:

• علائم افسردگی اساسی
• اپیزودهایی که در طول فصل‌های خاص برای حداقل ۲ سالِ متوالی اتفاق می‌افتند (اگرچه همه آن‌ها را هر سال ندارند)
• اپیزودهایی که بسیار بیشتر از سایر اپیزودهای افسردگی که ممکن است در زمان های دیگر سال یا زندگی خود داشته باشید، رخ می دهد

محققان علت افسردگی فصلی را به طور کامل درک نمی کنند. با این حال، سطح سروتونین و ملاتونین، و همچنین نور خورشید و ویتامین D، همگی ممکن است نقش داشته باشند.تاب آوری در برابر انواع افسردگی

حدود ۵٪ از بزرگسالان ایالات متحده افسردگی فصلی را تجربه می کنند که علائم آن حدود ۴۰٪ از سال طول می کشد. این وضعیت همچنین تمایل دارد زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار دهد.

افسردگی موقعیتی

افسردگی موقعیتی – که رسماً به عنوان اختلال سازگاری با خُلق افسرده شناخته می شود – زمانی رخ می دهد که واکنش های رفتاری یا عاطفی به تغییر در سبک زندگی یا یک عامل استرس زای خاص داشته باشید.

در حالی که اغلب از آن به عنوان نوعی افسردگی یاد می شود، از نظر فنی نوعی اختلال سازگاری است.

طبق DSM-5، علائم این نوع افسردگی در عرض ۳ ماه موقعیت استرس زا ظاهر می شوند و شامل موارد زیر خواهد بود:

• پریشانی که با شدت عامل استرس زا، با در نظر گرفتن عوامل فرهنگی یا سایر عواملی که می تواند بر واکنش تأثیر بگذارد، تناسب ندارد.
• اختلال قابل توجه در عملکرد کاری، اجتماعی یا روزانه

برای دریافت تشخیص، علائم شما نباید نتیجه بیماری روانی دیگر یا تشدید یک بیماری موجود باشد. علاوه بر این، پس از برطرف شدنِ عامل استرس زا یا پیامدهای آن، علائم شما باید ظرف ۶ ماه از بین برود.

اگر افسردگی موقعیتی را تجربه می کنید، پزشک شما همچنین مشخص می کند که آیا این افسردگی در موارد زیر رخ می دهد:

• درمان مجدد
• پشتیبانی را پیدا کنید

انواع افسردگی چیست؟

• افسردگی اساسی
• دیس تایمی
• قبل از قاعدگی
• اختلال عاطفی فصلی
• موقعیتی
• اختلال دوقطبی
• پس از زایمان
• مشخص کننده های افسردگی
• شرایط دیگر
• درمان ها

مراحل بعدی

انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد که هر کدام علل، علائم و زمان بندی خاصی دارند. هر نوع از انواع افسردگی که داشته باشید، کمک در دسترس است.Resilience against all types of depression

نوع افسردگی شما به علائم خاص شما، زمان بروز و مدت زمانِ آنها بستگی دارد.

مهم نیست که چه نوع افسردگی دارید، افسردگی از فردی به فرد دیگر متفاوت به نظر می رسد. اما همه انواع افسردگی علائمی دارند که می تواند بر زندگی روزمره، روابط و زندگی کاری یا تحصیلی شما تأثیر بگذارد.

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی که قبلاً به عنوان افسردگی شیدایی یا بیماری شیدایی- افسردگی شناخته می شد، در واقع نوعی افسردگی یا وضعیت افسردگی محسوب نمی شود.

اختلال دوقطبی یک وضعیت جداگانه است که شامل خُلق و خوی شدید و تغییرات در سطوح انرژی است.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است دوره های افسردگی را تجربه کنند. علائم این موارد مانند دوره های اختلال افسردگی اساسی است.

سه نوع اصلی اختلال دوقطبی وجود دارد:

• اختلال دوقطبی I: افراد مبتلا به این بیماری حداقل یک دوره شیدایی دارند. بسیاری هم دوره های شیدایی و هم افسردگی دارند.
• اختلال دوقطبی II: این نوع اختلال دوقطبی با الگویی از دوره های افسردگی و دوره های هیپومانیک مشخص می شود.
• اختلال سیکلوتیمیک: که سیکلوتیمیا نیز نامیده می شود، شامل دوره هایی از علائم خُلقی است که حداقل ۲ سال طول می کشد که با معیارهای کامل برای دوره های افسردگی یا هیپومانیا مطابقت ندارد.

تخمین زده می شود ۴.۴٪ بزرگسالان ایالات متحده در مقطعی از زندگی خود اختلال دوقطبی را تجربه می کنند.

افسردگی پس از زایمان

با توجه به دفتر سلامت زنان، احساس غمگینی در روزهای بلافاصله پس از زایمان طبیعی است. این احساس باید در عرض ۳ تا ۵ روز از بین برود.

اگر افسردگی، پوچی یا ناامیدی در عرض ۲ هفته از بین نرود، ممکن است افسردگی پس از زایمان را تجربه کنید که به عنوان اختلال افسردگی اساسی با شروع حوالی زایمان نیز شناخته می شود. این احساسات می تواند در زندگی روزمره و تربیت شما اختلال ایجاد کند.

دوره پس از زایمان به دوره زمانی بلافاصله پس از بارداری اشاره دارد. همچنین ممکن است افسردگی حین زایمان را تجربه کنید که به زمان قبل، حین و بعد از زایمان اشاره دارد.

هیچ اتفاق نظری بین سازمان ها در مورد مدت زمان پس از زایمان وجود ندارد. DSM-5 بیان می کند که شروع علائم خُلقی در دوران بارداری یا در ۴ هفته پس از زایمان رخ می دهد، در حالی که سازمان بهداشت جهانی (WHO) آن را به عنوان ۶ هفته پس از زایمان تعریف می کند.تاب آوری در برابر انواع افسردگی

علائم افسردگی پس از زایمان عبارتند از:

• احساس ناامیدی، غمگینی یا غمگینی پس از زایمان
• عدم ارتباط با نوزاد
• انرژی یا انگیزه کم
• علاقه کم به کودک
• گریه مکرر
• تغییرات در عادات غذایی
• مشکلات حافظه یا تصمیم گیری
• افکار آسیب رساندن به کودک یا خودتان
• درد مداوم، مشکلات معده یا سردرد
• از دست دادنِ علاقه به فعالیت ها
• کناره گیری از خانواده یا دوستان
• احساس بی ارزشی، گناه، یا مانند یک مادر بد

بدن شما در چند ماه اول پس از زایمان دچار تغییرات فیزیکی و هورمونی شدیدی می شود. تحقیقات نشان می دهد که عوامل مختلفی می توانند باعث افسردگی پس از زایمان شوند، از جمله:

• تغییرات در سطوح هورمونی شما پس از تولد فرزند شما از جمله کاهش هورمون های استروژن، پروژسترون و تیروئید
• افزایش سطح استرس
• داشتن عوارض در دوران بارداری و زایمان
• به دنیا آوردن کودک با وزن کم
• زیر ۱۹ سالگی در هنگام زایمان
• عدم حمایت عاطفی و مالی
• وضعیت اشتغال
• سطح تحصیلات
• کمبود خواب
• دسترسی به غذای مغذی
• مقدار ورزش

اگر بعد از تولد فرزندتان احساس یأس، غمگینی یا ناامیدی دارید، یا فقط خودتان را دوست ندارید، به یاد داشته باشید که این شما را به پدر و مادر بدی تبدیل نمی کند.

حدود ۱ نفر از ۹ نفر  پس از زایمان برای اولین بار افسردگی پس از زایمان را تجربه می کنند. ممکن است از صحبت با پزشک متخصص زنان در مورد گزینه های درمانی بالقوه برای کمک به شما برای شروع دوباره احساس بهتر سود ببرید.

تعیین کننده های افسردگی چیست؟

DSM-5 از تعیین کننده ها برای ارائه وضوح بیشتر در شرایط استفاده می کند. تعیین کننده‌ها به تشخیص دقیق‌تر کمک می‌کنند، که می‌تواند به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی کمک کند تا بهترین گزینه‌های درمانی شما را پیدا کنند.

به عنوان مثال، ممکن است تشخیص داده شود که شما مبتلا به اختلال افسردگی اساسی هستید، اما اگر روان پریشی را تجربه کنید، تشخیص آن “اختلال افسردگی اساسی با ویژگی های روان پریشی” خواهد بود.

DSM-5 چندین مشخص کننده برای افسردگی فهرست می کند. آنها عبارتند از:

• پریشانی مضطرب: وجود ۲ یا چند علامت مانند تنش، نگرانی، مشکل در تمرکز، ترس از اتفاق بد یا بی قراری.
• ویژگی های مختلط: شما اکثر یا همه معیارها را برای دوره های افسردگی و شیدایی، با چندین نشانه افسردگی در طول یک دوره مانیک، رعایت می کنید.
• ویژگی های مالیخولیایی: خُلق افسرده همراه با تغییرات روانی حرکتی – مانند حرکات آهسته یا تحریک شده – که برای دیگران قابل توجه است.
• ویژگی های غیر معمول: دوره های افسردگی رخ می دهد، اما قرار گرفتن در معرض محرک های مثبت خُلق و خوی شما را بهبود می بخشد. علائم خاصی مانند افزایش اشتها، افزایش خواب و حساسیت به طرد شدن وجود دارد
• ویژگی های روان پریشی: توهم یا هذیان هایی دارید که اغلب به احساسات افسرده شما مربوط می شود
• کاتاتونیا: شما افسردگی را تجربه می کنید و به رویدادهای اطراف خود واکنش نشان نمی دهید، نه حرکت می کنید و نه صحبت می کنید
• شروع بعد از زایمان: نام دیگری برای افسردگی پس از زایمان است که در دوران بارداری یا در ۴ هفته پس از زایمان رخ می دهد.
• الگوی فصلی: نام دیگر افسردگی فصلی است، علائم به دلیل تغییرات فصلی رخ می دهد

DSM-5 همچنین تشخیص‌ها را بر اساس شدت – خفیف، متوسط ​​یا شدید – و اینکه آیا علائم در بهبود نسبی یا کامل هستند، مشخص می‌کند.

سایر شرایطی که می تواند شامل افسردگی باشد.

چندین بیماری روانی دیگر وجود دارد که اغلب با افسردگی یا با علائم مشابه رخ می دهد. این موارد عبارتند از:

• اختلالات اضطرابی
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• ترومای پیچیده
• اختلال وسواس اجباری (OCD)
• اختلالات مصرف مواد

درمان ها

گزینه های درمانیِ مختلفی برای افسردگی وجود دارد. می توانید با پزشک یا تیم سلامت روان خود کار کنید تا برنامه ای را بیابید که برای شما بهترین کار را دارد.

برخی از گزینه های درمانی عبارتند از:

• روان درمانی یا مشاوره
• داروهای ضد افسردگی
• در موارد شدید، بستری شدن در بیمارستان

برخی تغییرات سبک زندگی و تکنیک های مراقبت از خود نیز می توانند برای مدیریتِ علائم شما مفید باشند.

مراحل بعدی

اگر با هر نوع افسردگی زندگی می کنید، تنها نیستید. بیش از ۲۶۴ میلیون نفر در سراسر جهان با افسردگی زندگی می کنند.

راه های زیادی برای یافتنِ حمایت و مدیریت شرایط شما وجود دارد.

ممکن است بخواهید با مراجعه به پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی برای تشخیص یا گزینه های درمانی شروع کنید. یک گروه پشتیبانی همچنین می تواند شما را با افرادی که درک بالایی دارند، ارتباط دهد.