تاب آوری در نظام سلامت

مسئله ی تاب آوری

تاب آوری به خودی خود مسئله ی بسیار مهمی است که در صورت زنده بودن، نیاز به داشتن هر چه بیشتر آن داریم. گویی زندگی و مفهوم تاب آوری به هم گره خورده باشند! زنده بودن و زندگی کردن در این دنیای فوق العاده، گاهی آنقدر سخت و طاقت فرسا می شود که فقط در صورت مقاوم بودن می توانیم ادامه دهیم. انسان های موفق که به دستاورد های بزرگی در زندگی رسیده اند، قطعا دارای خصوصیت بی نظیر تاب آوری بوده اند.

تاب آوری در نظام سلامت

تاب آوری در نظام سلامت امری غیر قابل انکار است‌. در بسیاری از مشاغل و رویکرد های اجتماعی، نقش تاب آوری پر رنگ تر می شود. اگر پزشکی قدرت تاب آوری نداشته باشد بی شک نمی تواند شغل خود را ادامه دهد. افرادی که روزانه با این قبیل مسائل سر و کار دارند، نیاز دارند که قوی تر و محکم تر از بقیه باشند. افرادی که نتوانند بر خود تسلط داشته باشند، نمی توانند جان آدم دیگری را نجات دهند.

در مورد تاب آوری کادر درمان، منظور این نیست که افراد تاب آور تر، از روحیه ای سنگدلانه برخوردارند، خیر اصلا اینطور نیست؛ آنها فقط معنا و مفهوم زندگی را به درستی درک کرده اند و می دانند زندگی کردن گاهی نیاز به ایستادگی و مقاومت دارد. آنها می دانند که شکست خوردن و خسته شدن، طبیعی ترین اتفاقات زندگی هستند و همه این مفاهیم را تجربه می کنند، مهم تسلیم نشدن و ادامه دادن است.

تاب آوری کادر درمان

تاب آوری در نظام سلامت به تاب آوری پرستاران و کادر درمان وابسته است. انسان های فهمیده ای که دارای روحی بزرگ و سخاوتمند هستند. آنهایی که ماموریت زیستن خود را نجات جان دیگران می دانند و با اراده ای قوی، دنبال اهداف خود می روند. برای چنین انسان هایی که هدف خود را پیدا کرده اند، تاب آوری ساده ترین کار است! در واقع مسئله ی سخت این است که مفهوم را پیدا کنید. برای چیزی که نمی خواهید، ادامه نمی دهید، مقاومت نمی کنید و زود خسته می شوید.

مقاوم بودن نیاز به عشق و محبت دارد. شاید برای همین است که به شدت توصیه شده دنبال کاری بروید که دوستش دارید. افرادی که در حوزه درمانی و سلامت فعالیت دارند، می دانند که تاب آوری در نظام سلامت ضروری است. قطعا طبیعی است اگر گاهی خسته و نا امید شوند، مهم ادامه دادن آنهاست، مهم این است که انسان های زیادی به آنها افتخار می کنند.

انسان ها به تاب آوری کادر درمان نیاز دارند. همه ی انسان ها…

تمامی مسائل گفته شده برای این بود که یاد آوری شود گاهی ممکن است ناامید و تسلیم شویم، شکست بخوریم و بخواهیم همه چیز را رها کنیم، اما در نهایت فرق انسان پیروز و بازنده ، قدرت تاب آوری و مواجهه ی او با این مسائل است.