شش نکته پیرامون تاب آوری در بیماری آلزایمر

شش نکته پیرامون تاب آوری در بیماری آلزایمر

پیگیری تحصیلات

باشگاه تاب آوری: تحقیقات نشان داده است که مغز در حال رشد میزانی از تاب آوری را از طریق عوامل ژنتیکی و محیطی که خارج از کنترل ما هستند ایجاد می کند نظیر وضعیت اجتماعی-اقتصادی بهتر، مراقبت های قبل و بعد از تولد، محیطهای محرک و تحصیلات. محققین هنوز به طور دقیق نمی دانند که تحصیلات چطور اندوخته مغزی ایجاد می کند اما گمان می برند که محرک شناختی و اجتماعیِ سال ها تحصیل کردن، پیوند بین نورون های مغزی را ارتقا می دهد. مغز به کمک شاهراه ها و راه های فرعی که در طول سالیان ایجاد می کند مسیر های جدیدی را برای پردازش اطلاعات در صورت آسیب نواحی ای از مغز -ناشی از بیماری آلزایمر- می یابد؛ نظیر راننده ای که در صورت ترافیک سنگین، مسیرهای جایگزین را خوب بلد است.

اقدامات در میانسالی

زوال عقل آخرین مرحله از روند بیماری آلزایمر است که فرد سال ها با آن زندگی کرده است. در حقیقت، آسیب شناسی آلزایمر نشان داده است که این بیماری می تواند در مغز ۱۵ سال قبل از شروع از دست دادن کامل حافظه بروز کند. افرادی که در سلامتی کامل شناختی به سن ۶۵ سالگی می رسند می توانند دست به اقداماتی بزنند که اندوخته شناختی مغزشان را تقویت کرده و از شروع زوال شناختی شان جلوگیری کنند.

بهترین شاهد برای سودمند بودن سبک زندگی شناختی فعال برای مغز، آموزش پیشرفته شناختی به صورت آزمایش مستقل و حیاتی سالمندان است. آموزش هایی که نیاز به درگیر ساختن حافظه، استدلال و مهارت حل مساله و سرعت پردازش ذهنی دارد. گروه های آموزش دیده پس از گذراندن جلسات ۱۰ ساعته ، دشواری کمتری را در فعالیت های روزانه نظیر مدیریت مالی و تهیه غذا گزارش کردند.

ذهن آگاهی و مراقبه (مدیتیشن)

مراقبه ذهنی، فعالیت روزانه ای است به صورت توجه متمرکز بر زمان حال، هدف و بدون قضاوت خود. مراقبه ذهنی برای افرادی که دچار زوال عقل هستند مزایایی دارد. تمرین مراقبه، منابع ذهنی و روانی خوبی را هنگام ناامیدی و اضطراب می سازد و در واقع نحوه واکنش ما به محیط اطرافمان خصوصا هنگام استرس است. فعالیت هایی که ذهن آگاهی را تقویت می کند می تواند اعمال ساده ای چون انجام کار هنری، قدم زدن در باغ، گوش کردن به موسیقی، یا تماشای پرنده ها در کنار یک دوست باشد. در کل مراقبه ذهنی برای هر فردی باعث جلوگیری یا به تاخیر انداختن زوال شناختی، بهبود تاب آوری روانی، کاهش عوامل خطر (فشار خون و کلسترول) مرتبط با بیماری آلزایمر در افراد میانسال می شود.

ایجاد جعبه ابزار مراقب قدرتمند

در بیماری آلزایمر باید در کنار افراد مبتلا، به فکر سلامت و تاب آوری مراقبان آن ها نیز بود. متخصصین آمریکایی طی ۶ هفته جلساتی را برای مشارکت کنندگان ترتیب داده اند تا آن ها بتوانند روش های  جدیدی را در ارتباطات خود ایجاد نموده، بتوانند تصمیمات چالش برانگیزانه اتخاذ کنند، از مکالمات و احساسات دشوار عبور نمایند و به منابع مفید متصل گردند.

یافتن گروه های پشتیبان

یافتن چنین گروه هایی برای افراد مبتلا، اعضای خانواده و مراقبین آن ها از جمله روش های مفید و موثر در تماس با افرادی است که احساسات و چالش های مشابهی را تجربه کرده اند. یافتن مکانی که در آن بتوان برای از دست دادن روابط خانوادگی -در اثر بیماری- سوگواری نموده و فضای بیشتری را برای آزادی و خلاقیت و ماندن در زمان حال تجربه کرد به پرورش تاب آوری افراد کمک می نماید.

پیوستن به جامعه

در این زمینه ، متخصصین و فعالان در حوزه بیماری آلزایمر در ایالات متحده برای افراد مبتلا و عزیزانشان برنامه هایی را تدارک دیده اند تا فعال باشند و به جامعه بپیوندند.

فعالیت هایی چون پیاده روی در باغ وحش یا باغ های گیاه شناسی، کلاس های هنری و تور موزه گردی به تاب آوری مغز، ذهن و بدن افراد از طریق هوای تازه، ورزش، خلاقیت و داشتن اوقات اجتماعی خوب -در برابر انزوا، خستگی و اضطراب- کمک می نماید.

منبع:

۶ Things We Know about Resilience in Alzheimer’s Disease – Memory and Brain Wellness Center.mhtml