عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی

عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی: در این مطلب درباره اهمیت عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی خواهیم پرداخت. امید است مورد استفاده مخاطبین محترم رسانه تاب آوری ایران قرار گیرد.

عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی

عدالت اجتماعی اغلب در آموزش و مراقبت از دوران کودکی به عنوان دیدگاه و فلسفه ای پذیرفته می شود که می تواند رویکردهای آموزشی را هدایت کند. کانون اصلی این امر، تمرکز بر ایجاد فضاهای عادلانه و اخلاقی است که همه کودکان بتوانند در آن شرکت کنند و کودکان بتوانند با یکدیگر و با جوامع خود به شیوه‌های متفکرانه و دلسوزانه ارتباط برقرار کنند.

هنگامی که در سال‌های اولیه با عدالت اجتماعی درگیر می‌شویم، اغلب به دنبال کشف موضوعات و ایده‌های پیرامون سن، جنسیت، نژاد، فرهنگ و محیط خود هستیم. اینها زمینه های مهمی هستند که می تواند برای کاوش با کودکان هیجان انگیز باشد. به همین ترتیب، آنها می توانند چالش ها و عدم قطعیت ها را ایجاد کنند.

این مقاله به بررسی تحقیق در مورد عدالت اجتماعی و اهمیت آن در آموزش دوران کودکی می پردازد. این موضوع به معلمان آگاهی بیشتری در مورد اینکه عدالت اجتماعی چیست و به چه معنایی می تواند باشد و چه چیزی می تواند در کار آنها با کودکان، خانواده ها و جوامع کمک کند، تجهیز می کند، همچنین بررسی اینکه چگونه می توان در این زمینه به روش هایی مطمئن و دغدغه مندانه حرکت کرد.

عدالت اجتماعی چیست؟

واژه «عدالت اجتماعی» دارای معنا و تاریخ گسترده ای است. به طور کلی، عدالت اجتماعی به چشم انداز برابری برای همه مربوط می شود. اصول و موضوعات مرتبط اغلب شامل حقوق بشر، دسترسی و مشارکت است. درک اینکه چگونه افراد و جوامع مختلف، جهان را تجربه می کنند، به ویژه با در نظر گرفتنِ جنبه های هویتی (از جمله شرایط سنی، جنسیت، نژاد، قومیت، توانایی/ناتوانی، مکان)، نحوه تلاقی و تعامل اینها و تجارب مثبت و حاشیه نشینی.

در مورد «عدالت اجتماعی» به عنوان یک مفهوم، طیف وسیعی از دیدگاه ها و برداشت های مختلف وجود دارد. برخی از زمینه های کلیدی از نظر چگونگیِ درک ما از عدالت اجتماعی و مسائل مربوط به آن شامل تاریخچه مفهومی این اصطلاح است. تأثیرات گسترده تفکر حقوق کودکان؛ و با ارتباط خاص با عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی، آنچه هست و باید از طریق دریچه عشق و امید باشد.

روش‌های متفاوتی برای مفهوم‌سازی عدالت اجتماعی وجود دارد و همانطور که یکی از نویسنده‌ها می‌نویسد: «تا آنجا که به تاریخ مفهومی عدالت اجتماعی مربوط می‌شود، این وظیفه هنوز کامل نشده است». حتی با وجود این پیچیدگی مفهومی، عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی اغلب با تمرکز قوی بر حقوق کودکان هدایت می‌شود و می‌تواند به جوامع از نظر حمایت از دسترسی عادلانه به آموزش و حمایت از سلامت، رفاه و ایمنی کودکان کمک کند. نقد و عمل، علاوه بر پیشرفت از طریق دریچه عشق و امید، برای ایجاد تغییرات معنادار در زمینه ها و جوامع ضروری است.

چرا عدالت اجتماعی در آموزش دوران کودکی اهمیت دارد؟

اهمیت عدالت اجتماعی بسیار گسترده است. این موضوع به زمینه های آموزشی و فراتر از آن مرتبط است، و بخشی از زندگی همه ما است. ایجاد، حفظ و اجرای چشم اندازی از عدالت اجتماعی می تواند به معلمان در درک، مراقبت و حمایت از همه کودکان برای یادگیری و پیشرفت کمک کند. این امر به ویژه برای معلمانی که ممکن است در اوایل دوران کودکی در حال بررسی مسائل مربوط به عدالت یا بی عدالتی باشند، مهم است، که ممکن است شامل بررسی سؤالات و کنجکاوی های کودکان، کار با اعضای خانواده، یا پیمایش مسائلی باشد که در مرکز، مدرسه یا جامعه گسترده تر ایجاد می شود.

معلمان در مورد عدالت اجتماعی چه چیزهایی باید بدانند؟

محیط‌های آموزشی و پرورشی می‌توانند برای کودکان، خانواده‌ها و جوامع و همچنین برای همه کسانی که در این محیط‌ها تدریس  و سرپرستی می‌کنند، تحول‌آفرین باشد.

هنگامی که ما محیط های آموزشی مانند مراکز یادگیری اولیه و مدارس را به عنوان مکان هایی جهت تغییر و تحول در نظر می گیریم، پتانسیل رسیدگی به مسائل بی عدالتی وجود دارد. به عنوان مثال، یک نویسنده می نویسد:

مدارس به تنهایی نمی توانند عوامل ساختاری که منجر به توزیع نادرست ثروت می شوند را تغییر دهند و همچنین نمی توانند نژادپرستی، تبعیض جنسیتی و سایر اشکال طرد اجتماعی و ستم فرهنگی را از بین ببرند.

با این حال، معلمان در کنار والدین، اتحادیه معلمان و گروه‌های اجتماعی می‌توانند نقش فعالی در رقابت با سیاست‌ها و شیوه‌های آموزشی نابرابر داشته باشند، از سیستم بودجه عادلانه‌تر برای مدارس محروم دفاع کنند، برنامه‌های درسی عادلانه‌تر اجتماعی را توسعه دهند و حس خوش‌بینی، تعلق و اعتماد در بین دانش آموزان را تقویت کنند.

در محیط های اولیه کودکی، فرصت کافی برای انجام کارهایی از این نوع به روش های مشترک وجود دارد. مشارکت‌های قوی که در آموزش دوران کودکی بین معلمان، کودکان، خانواده‌ها و جوامع شکل می‌گیرد، منجر به مشارکت با حمایت و کُنش‌گری و همچنین آموزش برای عدالت اجتماعی می‌شود.

نکته کلیدی در اینجا، تفکر در سراسر جنبه های هویت از جمله جنسیت، تمایلات جنسی، نژاد، فرهنگ، ایمان، و یا ناتوانی و چگونگی وجود آنها در کنار یکدیگر و تعامل است. به عبارت دیگر، یک ذهنیت متقاطع ارزشمند است. توجه مداوم نسبت به آسیب های اجتماعی- اقتصادی و تأثیرات آن نیز مهم است، زیرا در یک مطالعه اخیر به عنوان محدودیت عملکرد معلمان در رابطه با عدالت اجتماعی شناسایی شد.

تمرکز مداوم بر زندگی و دیدگاه‌های کودکان نیز کلیدی است. به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر که به بررسی اجرای عدالت کودکان در محیط‌های اولیه می‌پردازد، نشان داد که کودکان به شیوه‌های پیچیده، متفکرانه و زمینه‌ای درباره عدل و انصاف فکر می‌کنند و با آن مبارزه می‌کنند. یافته‌های این مطالعه، تصویری قوی از کودکانی را که در دوره‌های ابتداییِ دوران کودکی نگهداری می‌شوند و مرکزیت آن در کار حمایتی را تقویت می‌کند.

علاوه بر پذیرش، تصویری قوی از کودکان و آگاهی آنها نسبت به جنبه های متعدد و متقاطع هویت، ملاحظات عملی زیادی برای معلمان وجود دارد که به دنبال ایجاد چشم اندازی از عدالت اجتماعی هستند.

اجرای چشم انداز عدالت اجتماعی در عمل چگونه به نظر می رسد؟

راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توان محیط‌های دوران کودکی را برای احترام گذاشتن و تسهیل آموزش جهت عدالت اجتماعی دوباره تصور کرد. در حالی که اصول، رهنمودها، و نکات الهام‌بخشی برای معلمان وجود دارد که باید از آنها استقبال کنند، ملاحظات زمینه‌ای نیز وجود دارد که باید در آنها لحاظ شود، مانند علایق کودکان و نیازهای جامعه محلی.

تحقیق فوق اهمیت مرکزیِ ارتباط متنی را تقویت می کند. به عنوان مثال، مطالعه اخیر معلمان استرالیایی در مناطق روستایی، زمینه و جامعه را به عنوان ملاحظات مهم شناسایی کرد. بخش زیر از طریق ملاحظات کل نگرتر گام بر می دارد که می تواند به تصمیم گیری مبتنی بر بافت محلی کمک کند.

آموزش عدالت اجتماعی مستلزم درک معنادار کودکان، هویت آنها و زندگی آنهاست. این موضوع شامل شناخت فرهنگ‌های کودکان و مشارکت در آموزش‌های فرهنگی پاسخگو است که می‌تواند رویکردهای سواد انتقادی را با متون مختلف، ادبیات چندفرهنگی و محیط‌های غنی از چاپ که نماینده تنوع هستند، ادغام کند.

شایستگی فرهنگی اغلب در سال های اولیه مورد حمایت قرار می گیرد. این نیز مانند عدالت اجتماعی، مفهومی چندوجهی است که ابهامات و اختلافاتی در آن وجود دارد. تحقیقاتی برای فهم و درک معلمان و سفرهایی با شایستگی فرهنگی انجام شده است، با توصیه‌های حاصله که نشان می‌دهد معلمان باید دائماً سؤال و تأمل کنند و «از جایی شروع کنند که نمی‌دانند». دید آنها باید به روی احتمالات باز باشد؛ اصول احترام، رفتار متقابل، اعتماد و تفاهم را در بر گیرد. که به واقع همگی زیربنای معرفت‌شناسی‌های بومی و روش‌های انجام آن هستند.».