چگونه در مسیر طلاق تاب آوری فرزندانتان را ایجاد و تقویت کنید؟
چگونه در مسیر طلاق تاب آوری فرزندانتان را ایجاد و تقویت کنید؟
کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
کودکان تاب‌آور پس از طی نمودن تجارب سخت «باز می‌گردند» یا بهبود می‌یابند و والدین می‌خواهند فرزندانشان در طول و بعد از طلاق انعطاف‌پذیر باشند. متأسفانه، والدین اغلب فرزندان خود را انعطاف پذیرتر از آن چیزی که هستند می بینند. کودکانی که قبل از جدایی یا طلاق انعطاف پذیر بودند، ممکن است تاب آوری برای سازگاری با ساختار جدید خانواده خود را نداشته باشند.
در حالی که والدین بر ادامه حیات بعد از طلاق متمرکز هستند، ممکن است متوجه این موضوع نباشند که فرزندانشان، حتی آنهایی که ظاهراً “خوب” به نظر می رسند، برای انعطاف پذیری نیاز به کمک دارند. طلاق ممکن است بزرگترین چالشی باشد که فرزندان قرار است با آن مواجهه شوند.
خبر خوب این است که تاب‌آوری مهارتی است که می‌توان آن را آموخت و تمرین کرد.
در میانگین آماریِ جستجوهای گوگل هزاران مورد ارجاع به مقالاتی در مورد تربیت کودکان انعطاف پذیر وجود دارد. ولی هیچ یک (که نویسنده این مقاله پیدا نکرده است) به تاب آوریِ فرزندان در حین و بعد از طلاق والدینشان نمی پردازند.
کودکان تاب‌آور، کودکانی با اعتماد به نفس و مطمئن هستند که علیرغم طلاق، می‌دانند که والدین آنها دوستشان دارند. آنها احساسات خود را ابراز می کنند و والدین به آنها یاد می دهند که احساسات خود را به بدرستی ابراز نمایند. آنها با تمام احساساتی که برایشان پیش می آید راحت هستند و همه نوه احساسات برایشان خوشایند است. طبق نتایج تحقیقات به عمل آمده، بچه های تاب آور به احتمال زیاد از سلامتِ جسمانی و روانیِ بیشتر و بهتری برخوردارند.
به یاد بسپاریم که تاب‌آوری مهارتی است که می‌توان آن را آموخت و تمرین کرد.
در این بخش به راهکارهای مهم و اساسی جهت انعطاف پذیر نمودن فزندان در حین و بعد از طلاق می پردازیم:
۱. طلاق یک تغییر بزرگ است. به آنها کمک کنید تا تغییر را به عنوان فرصتی برای رشد بپذیرند. بچه ها ممکن است بگویند که تغییر را دوست ندارند یا نمی خواهند. تغییر حس عادی بودن را بر هم می زند اما مسیر رشد و فرصت های مثبت را فراهم می سازد.
۲. سعی کنید تا حد امکان یک برنامه روزانه را حفظ کنید. این به کودکان کمک می کند تا احساس ثبات بیشتری داشته باشند. اگر شما و همسرتان می‌توانید که یک روال‌ِ روزانۀ نسبتاً مشابهی داشته باشید، این به احساس ثبات فرزندان می‌افزاید.
۳. فرزندان شما در طول مسیر طلاق آسیب پذیرتر هستند و ممکن است حساس تر یا واکنش پذیرتر باشند. به فرزندان خود راه هایی جهت آرام سازی از طریق تنفس، ورزش روزانه در فضای باز یا بیان احساسات به شکل مطلوب را آموزش دهید. اینها درس های اولیه در مراقبت از خود هستند. می توانید تمرینات تنفسی مناسب سن فرزندتان را در اینترنت پیدا کنید. هنگامی که فرزندانتان غمگین یا عصبانی هستند، مهارت های آرامش بخش را به آنها یادآوری کنید. به آنها اطمینان خاطر دهید که احساسات ناخوشایندشان از بین خواهد رفت و همه چیز درست خواهد شد.
۴. چند تمرین ساده تمرکز حواس را با کودکان خود انجام دهید، مانند خوردن یک لقمه غذا همراه با ۳۰ ثانیه جویدن. این هم آرامش بخش است و هم این سبک غذا خوردن را در هر وعده غذایی به عنوان یک الگوی همیشگی تبدیل کنید. کودکان تاب آور در طبیعت و با مواردی کوچک بسیار شاد خواهند شد.
۵. خوش بینی را آموزش دهید. همچنان که احساسات فرزندان خود را نادیده نمی گیرید، سعی کنید مشکلات را فرصتی برای ایجاد دیدگاه مثبت مدنظر قرار دهید. سعی کنید با آنها در مورد چگونگیِ گذراندن موفقیت‌آمیز زمان‌های سخت دیگر همچون نقل مکان، آغاز مدرسه جدید، بیماری یا مشکلات اجتماعی مانند قلدری در مدرسه و سایر موارد مشابه صحبت کنید. وقتی درباره طلاق صحبت می کنند، روی برخی از تغییرات مثبت تمرکز کنید و نقاط قوت خود را به آنها یادآوری کنید. از کودک خود بخواهید یکی از ویژگی های شخصی خود را که به آن افتخار می کند (سریع، قوی، باهوش، صمیمی، هنرمند و غیره) توصیف کند و بپرسید که چگونه می تواند از این ویژگی برای کمک به خود در زمانی که احساس ضعف می کند استفاده کند.
۶. قدردانی را آموزش دهید. به فرزندان خود کمک کنید سه چیز را که برایشان مهم است و هر روز بخاطر آن موارد سپاسگزار هستند در نظر بگیرند. با ان تاکتیک آنها در مدت زمانی کوتاهی ازچند روز تا چند هفته، جنبه های مثبتِ موضوعات مختلف را خواهند دید تا ابعاد منفی اتفاقات را.
۷. به آنها نشان دهید که انعطاف پذیری چگونه است. خودگویی های مثبت را به عنوان یک الگوی رفتاری در منزل برقرار کنید و بیشتر از صحبت کردن گوش دهید. وقتی اشتباه می کنید با صدای بلند در مورد آن صحبت کنید. «من پاستا را سوزاندم! حدس میزنم حواسم نبود. من یک گلدان دیگر را شروع خواهم کرد و از این پس بیشتر مراقب خواهم بود.” (نگویید “چقدر احمقم، دوباره آن را سوزاندم! نمی دانم چطور به خودم زحمت شام درست کردن می دهم. منصرف می شوم.”)
۸. از آنجایی که فرزندان شما در زمان طلاق شکننده تر هستند، ممکن است آسانتر ناراحت شوند. در مقابلِ ورود یا مداخله شما جهت نجات فرزندان در مواقعی که ناامید هستند یا در حال تقلا هستند پیشگیری و مقاومت کنید.
الف. اشکالی ندارد که اجازه دهید آنها شکست بخورند یا اشتباه کنند. یک اشتباه همیشه یک فرصت یادگیری است و تاب آوری را می آموزد. کودک نوپای شما وقتی نمی تواند پازل را انجام دهد عصبانی می شود. با آرامش او را متوجه سازید که اگر تسلیم نشود، نحوه تکمیل آن را یاد خواهد گرفت.
ب. انتظارات غیر واقعی را به چالش بکشید. کمال گرایی هرگز نباید هدف باشد. به خود و فرزندانتان یادآوری کنید که «کامل نبودن، شکست نیست». بنابراین، هنگامی که فرزندتان در یک تکلیف نمره منفی می‌گیرد، از او بپرسید که فکر می‌کند چه کاری می‌تواند جهت برون رفت از این چالش انجام دهد.
ج. به فرزندان خود بیاموزید که در صورت نیاز از دیگران درخواست کمک نماید. تکلیف درسی فرزندتان را انجام ندهید. در مورد عواقب این کار با او صحبت کنید و از او بپرسید که اکنون چه کاری می تواند انجام دهد.
د. همه پاسخ ها یا راهکارها را اپیشنهاد ندهید، بگذارید به همه چیز فکر کنند. با پرسیدن سوال جهت انجام کارها تشویق شان کنید. مهارت حل مسئله را با اولویت سنجیِ گزینه ها به آنها آموزش دهید. اگر با تصمیم گیری در مورد مساله ای مواجهه هستند، به آنها بیاموزید که عوامل موثر در تصمیم گیری را اولویت بندی کنند. آنها احساس تسلط و کنترل خود را توسعه خواهند داد. برای مثال، اگر نوجوان شما می‌خواهد به گروهی بپیوندد و از محدودیت زمانی درنظر گرفته شده در منزل خارج شود، از او بپرسید که چه عواقبی ممکن است داشته باشد.
ه. شما می توانید از فرزندانتان حمایت عاطفی بداشته باشید. یک رابطه گرم و حمایتی در طول مسیر طلاق مهم است، فرزندان شما به امنیت آرامش و اطمینان شما نیاز خواهند داشت.
ی. خودتان را به عنوان یک مربی ببینید، نه یک مدیر. هنگامی که آنها گیر کرده یا ناامید هستند، از آنها بپرسید که چگونه می توانند مشکل را مدیریت کرده یا آن را درست کنند. از آنها بپرسید که فکر می کنند در مورد آن چه کاری می توانند انجام دهند.
م. سعی نکنید خطرات را از بین ببرید. خطرات کوچک و ایمن را تشویق کنید. به عنوان مثال، اگر کودک ۹ ساله شما می‌خواهد با کسی صحبت کند که از او ترسیده است، به او کمک کنید تا آن را با شما تجسم کند. بدون توجه به نتیجه، تلاش های فرزندان خود را تحسین کنید. بچه‌های تاب‌آور، عزم و اراده را توسعه می‌دهند.
۹. سعی کنید رویارویی با چالش ها را به آنها آموزش دهید. به عنوان مثال، اگر فرزندان شما اکنون بین دو منزل حرکت می کنند، این امر جدید و چالش برانگیز خواهد بود. چالش را به حداقل نرسانید و مطمئن شوید که تمایل آنها را برای سازگاری توسعه می بخشید.
۱۰. به آنها کمک کنید هنگام فاجعه، سایه های خاکستری را ببینند. شما می توانید به آنها کمک کنید تا تصویر بزرگتر را بدون تفکر سیاه و سفید ببینند. فرزند شما ممکن است در مورد طلاق بگوید: “تو زندگی من را خراب کردی!” و می‌توانید بگویید: «می‌دانم که اکنون چنین احساسی دارید. در مورد اینکه آخر هفته نزد پدر می خوابی چه احساسی داری؟
۱۱. ارتباطات اجتماعی را توسعه بخشید چون موجب احساس حمایت و حواس پرتی آنها شود. به آنها بیاموزید که شنوندگان خوبی باشند و به آنها بیاموزید که همدل باشند. آنها را تشویق کنید که به دیگران کمک کنند، اتخاذ این رویکردها کمک می کند تا دید وسیع تری پیدا کنند.
طلاق تاب آوری شما را نیز مورد ارزیابی قرار خواهد داد. همانطور که به فرزندان خود این مهارت های انعطاف پذیری را آموزش می دهید، فراموش نکنید که خودتان هم لازم است آنها را تمرین کنید. یقیین داشته باشید با گذشت زمان، شما و فرزندانتان قوی تر و سالم تر خواهید شد.