یادداشت اختصاصی به مناسبتِ رونمایی پوستر روز جهانی مددکاری اجتماعی ۲۰۲۰

مددکاری اجتماعی، روز مددکاران اجتماعی، ماه جهانی مددکاری اجتماعی و روز جهانی مددکاران اجتماعی

شعار سال فدراسیون جهانی مددکاران اجتماعی در شرایطی تحت عنوان “ترویج اهمیت روابط انسانی” اعلام شده است که سال گذشته نیز شعاری با همین عنوان موضوعی اعلام گردیده بود و این تأکیدات، بی تردید به منزلهء اهمیت و ضرورتِ اجتناب ناپذیرِ توجهات جهانی به مبحث گسترش کمّی و کیفیِ روابط انسانی در ابعاد گوناگون است.

تصویر منتخبِ تصویب شده جهت طراحیِ این پوستر به منزلهء رویایی دوردست از تحقق یافتگیِ سطحی استاندارد و قابل قبول از روابط مستحکمِ اجتماعی و انسانی در شرایط کنونی دنیای ما قابل توصیف است، تا اینکه بخواهد به منزلهء محقق بودن یا جاری بودنِ یک سطح قابل قبول، از روابط عمیق و با کیفیت و مستحکمِ انسانی و اجتماعی ما قابل تفسیر باشد.

به زعم نگارنده این یادداشت این تصویر تداعی کنندهء سطحی نامطلوب، نامرغوب، غیرایمن، غیرقابل قبول از سطوح کمی و کیفی ارتباطات انسانی در شرایط کنونی دنیای ماست. به عبارتی دیگر این تصویرتداعی کننده این دغدغه می تواند باشد که: عمده روابط جاریِ انسانی در شرایط فعلی، روابطی توخالی و فاقد پشتوانه های عاطفی و استحکامات لازم و کافی است. این تصویر گویای ظریف و نازک و غیرقابل اعتماد بودن استحکامِ قطر دایره دوستی ها و ارتباطات ما در شرایط کنونی ست.

در ادامه به سوالات دیگری که ممکن است برای هر فرد دیگری نیز مطرح باشد می پردازم و آن اینکه: جامعه جهانی مددکاری اجتماعی، سازمانهای مددکاری اجتماعی عضو فدراسیون جهانی مددکاران از سالهای گذشته تاکنون در راستای تحقق یافتن شعارهای همه سالهء فدراسیون جهانی مددکاران چه کرده اند و تا چه حد موفق بوده اند؟! به راستی در راستای تحقق شعارهای مهم سال ۲۰۱۵ فدراسیون جهانی مددکاران چه کردیم؟ تا چه حد توانستیم در راستای “آزادسازی صداهای سرکوب شده” موفق عمل کنیم؟! به راستی خود فدراسیون جهانی مددکاران اجتماعی تا چه سطحی تاکنون موفق به شنیدن صداهای سرکوب شدهء مددکاران اجتماعیِ جوامع مختلف شده است؟ سازمانهای مددکاری اجتماعی در خصوص “ارتقاء و حفظ شأن و کرامات انسانی” جوامعشان چه کرده اند؟ در راستای تحقق راستینِ حقوق بشردر جوامع مان به چه موفقیتهایی دست یافته ایم؟ در جهت دستیابی به “جوامع با حرمت” چه کردیم؟ و سوال آخر اینکه آیا شعارهای همه سالهء فدراسیون جهانی مددکاران که به مناسبت ماه و روز جهانی مددکاری اجتماعی صادر می گردند صرفاً در حد شعار باقی خواهند ماند یا اینکه به قولی دستور کار جهانی ست و از ضمانت ها و پشتوانه های لازم فکری و حرکتی برخوردار می باشند؟ آیا یک نقشه راه جهانی جهت تحقق یافتن یکایک این شعارها وجود دارد یا صرفاً در حد شعار و پوستر هستند و نمادین باقی می مانند؟ آیا وقت آن نرسیده که فدراسیون جهانی مددکاران اجتماعی بعنوان یک سازمان مترقی بین المللی اجتماعی، به غیر از استناد به گزارشات دریافتی اش از سازمانهای عضو خود در سرتاسر جهان، به یک تکنولوژی مطمئن و قابل استناد و اندازه گیریِ از “دیده بانی اجتماعی” دست یابد و بتواند با این ابزار از بازخوردهای واقعی جامعه حرفه ای مددکاران اجتماعی دنیا، فراتر از گزارشات دریافتی اش از سازمانهای عضو مطلع گردد؟

جواد طلسچی یکتا
مدیر و موسس مجموعه رسانه های مددکاری اجتماعی ایرانیان