ما به یکدیگر نیاز داریم: ایجاد تاب آوری سیستم ها
ایجاد تاب آوری سیستم ها چگونه است؟
ما به یکدیگر نیاز داریم: ایجاد تاب آوری سیستم ها
ترجمه: یلدا فتوجی
ما به یکدیگر نیاز داریم: ایجاد تاب آوری سیستم ها: ما انسانها موجودات اجتماعی هستیم. ما در درون فرد دیگری رشد می کنیم و لحن و لهجه افراد اطراف خود را حتی قبل از تولد می شنویم.
ما خود وابسته اجتماعی خود را وارد دنیایی می کنیم که در آن دنیای اجتماعی ما همچنان تأثیر قدرتمندی بر هر جنبه ای از توسعه ما دارد.
قدرت روابط اجتماعی با رشد جسمانی، مسافرت به جهان، و مشارکت در ایجاد سازمان‌ها و جوامع کاهش نمی‌یابد. در محیط‌های به شدت شبکه‌ای، پرتقاضا و حتی قطبی‌شده امروزی، نرخ فزاینده فرسودگی شغلی، آسیب‌های ثانویه، تضعیف روحیه و جابجایی کارکنان اغلب مشخصه سازمان‌هایی است که ابزارهایشان برای حمایت و تقویت امنیت و سلامت کارکنانشان همگام با محیط نیست.
تغییرات بی امان و افزایش پیچیدگی و در جوامع
ما هر روز در رسانه‌های اجتماعی روش‌هایی را مشاهده می‌کنیم که گروه‌ها در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و خشونت و پرخاشگری (بیش فعال‌سازی) یا کناره‌گیری و کناره‌گیری مدنی (هیپو فعال‌سازی) را در پی دارد. ما در زمانی زندگی می کنیم که تمرکز بر سلامت و رفاه در سطح سیستم ضروری است.
سیستم‌های سازمانی که اغلب با اخلاق قوی در خدمت و مسئولیت مشخص می‌شوند، با چالش‌های برخورد مستقیم با پویایی‌های بیش از حد و هیپودینامیک مواجه هستند. کار آنها به طور فزاینده ای از نظر سیاسی پیچیده شده است و در محیط هایی با فشار بالا و کم منابع جاسازی شده است.
این شرایط تقاضاهای خارق‌العاده‌ای را برای افراد و سیستم‌هایی که در آن زندگی و کار می‌کنند و همچنین سیاست‌ها، شیوه‌ها و برنامه‌هایی که مشخصه همه سطوح این سیستم‌ها هستند، ایجاد می‌کند.
همه ما نتیجه را دیده‌ایم: عملکرد ضعیف، اگر نگوییم مختل، که عوارض زیادی بر سلامت جسمی، روانی و معنوی دارد، از جمله امید به زندگی که می‌تواند تا بیست سال کمتر از میانگین ملی باشد.
این مبحث در واقع یک چرخه معیوب است که خود را تقویت می کند. فشارهای سطح سیستم منجر به نتایج ضعیف در سطح فردی می شود (یعنی کارکنان آنها و همچنین اجزای سازمان) که به نوبه خود به آسیب بیشتر سازمانی کمک می کند.
در حالی که مهارت‌های سطح فردی SRM ما به تجهیز کارکنان و اعضای جامعه کمک می‌کند تا ظرفیت تاب آوری را که هر یک از ما داریم، مهار کنیم، در مورد اکولوژی بزرگ‌تری که همه ما در آن جای گرفته‌ایم چطور؟ چگونه به تاب آوری در سطح سیستم های بزرگتر رسیدگی کنیم؟
تاب آوری سازمانی: چگونه می‌توانیم سازمان‌ها را دوباره سیم‌کشی کنیم؟
اصطلاح “نوروپلاستیسیته” به ظرفیت مغز انسان برای تغییر در پاسخ به تجربیات زندگی اشاره دارد. این ظرفیت به این معنی است که هر یک از ما همیشه این فرصت را داریم که به مغزهایی که داریم شکل دهیم.
منظور ما از “سازمانی پذیری” ظرفیت سازمان (جامعه، سیستم) برای سازگاری و انعطاف پذیری در مواجهه با نیازهای پیچیده است یا خیر.
انعطاف‌پذیری می‌تواند بر موارد مثبت بنا شود یا موارد منفی را تقویت کند. مهار انعطاف پذیری مثبت در سطح سیستم مستلزم تمرکز بر روشی است که افراد سیستم هایی را که در آن زندگی و کار می کنند سازماندهی می کنند.
علوم اعصاب چیزهای زیادی برای ارائه در مورد مواد مورد نیاز برای حمایت از سازمان ها و جوامع برای بهبود یا تقویت توانایی مدیریت پیچیدگی دارد.
در مطالب آینده، برخی از روش‌هایی را که TGW و دیگران در رابط سیستم‌های فردی کار می‌کنند به اشتراک خواهیم گذاشت. همیشه، جهت گیری ما این است که از خود سازمان یا جامعه حمایت کنیم تا نیروی محرکه راهبردهای تاب آوری، محوری برای تغییر و توسعه راه حل های متناسب با ارزش ها و اهداف آنها باشد. این همان چیزی است که واقعاً شرکت های انعطاف پذیر را می سازد.