آموزش تاب آوری چیست؟
اهمیت تاب آوری در محیط کار
آموزش تاب آوری چیست؟
کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
آموزش تاب آوری چیست؟ آموزش تاب آوری شکلی از توسعه حرفه ای است که به کارکنان مهارت های لازم جهت رویارویی با موقعیت های استرس زا یا دشوار را می آموزد. آموزش تاب آوری می‌تواند به توسعه مکانیسم‌های مقابله ای، درک محرک‌های فردی و یادگیری نحوه مدیریت بهتر زمان کمک کند.
این نوع از آموزش های تاب آوری برای کارکنان اغلب شامل فعالیت های مختلفی همچون تمرینات ذهن آگاهی، درمان شناختی- رفتاری، تعیین هدف و حل مسئله می باشد. این فعالیت ها (آموزش تاب آوری) به افراد کمک می کند تا احساسات، افکار و رفتارهای خود را مدیریت کنند تا به تاب آوری روانی دست یابند.
تأثیر آموزش تاب‌آوری این است که به کارکنان کمک می‌کند تا مهارت‌هایی را که برای دستیابی به موفقیت در هر موقعیتی نیاز دارند توسعه دهند. همچنین کارفرمایان را قادر می سازد تا فرهنگ پذیرش و درک و پذیرش خود را پیرامون مباحث مختلف شغلی در محل کار ارتقاء دهند، بدیهی است مجموعه موارد مذکور منجر به افزایش روحیه کارکنان و ارتقاء بهره وری شغلی می گردد.
تاب آوری در محیط کار چیست؟
تاب آوری به معنای توانایی عبور از ناملایمات و سازگاری با تغییرات است.
تاب آوری در محل کار، به این معناست که کارکنان به خوبی به فشارها پاسخ می دهند، بر چالش ها غلبه می کنند، گزینه ها و راه حل های متناسب با مشکلات را تشخیص می دهند و موانع یا اشتباهات را به فرصت های یادگیری تبدیل می نمایند.
افراد تاب آور دارای ویژگی های خاصی هستند، مانند:
- احساس کنترل بر انتخاب ها و واکنش ها با در نظر گرفتن احساسات.
- یک ذهنیت ذخیره و باقیمانده برای استقامت بدون احساس قربانی شدن.
- توانایی تعیین اهداف واقع بینانه و پیگیری آنها.
- ذهنیت حل مسئله در هنگام بروز شرایط دشوار.
- توانایی به کارگیری خرد از تجربیات گذشته در شرایط فعلی.
- اعتماد به نفس و عادات مداوم مراقبت از خود.
- انگیزه بالا برای جستجوی جامعه و توسعه یک شبکه پشتیبانی.
مدیریت چالش های پیش بینی نشده در محیط کار نیازمند نیروی کار تاب آور است و بسیاری از سازمان ها ممکن است با کمبود تاب آوری مواجه شوند.
یک ارزیابی جهانی از زندگی کارکنان توسط گالوپ نشان داد که 55٪ از کارمندان در حال مبارزه و مقابله با مشکلات هستند، ۱۱٪ از کارکنان در رنج و مشقت های زندگی کاری و خانوادگی بودند و تنها ۳۱٪ احساس می کردند که در حال پیشرفت در زندگی خود هستند.
