ایجاد تاب آوری اجتماعی، ملّی و جهانی

ایجاد تاب آوری اجتماعی، ملّی و جهانی

جامعه، مردم، تاب آوری جهانی: آیا قابل دستیابی است؟
To Build Community, National, and Global Resilience

ایجاد تاب آوری اجتماعی، ملّی و جهانی: اگر در اینترنت برای اطلاعات «تاب آوری» جستجو کنید، اگر نگوییم صدها، چه بسا هزاران مقاله درباره تاب آوری فردی، اجتماعی، ملّی و جهانی پیدا خواهید کرد. ما در اطراف آن نوشته‌ایم، آن را مطالعه کرده‌ایم، آن را در چارچوبی قرار داده‌ایم، راهنمایی کرده‌ایم، آموزش داده‌ایم، پرورش داده‌ایم، حتی اندازه‌گیری کرده‌ایم. اما آیا با این همه کار آیا تاب آوری واقعاً قابل دستیابی است؟ یا بیشتر شبیه صلح جهانی است؟

ممکن است امیدوار باشید که انجام شود، حتی برای رسیدن به آن تلاش خواهید کرد، اما موانع غیرقابل عبور به نظر می رسند و هدف فراتر از دسترس شما به نظر می رسد.

در سال ۲۰۱۶، دانیل لرچ و مؤسسه پست کربن، کتاب «خواننده تاب آوری جامعه: منابع ضروری برای عصر تحولات را منتشر کردند.

آنها شش پایه را شناسایی کردند که احساس می کنند برای حمایت از ایجاد تاب آوری جامعه ضروری هستند. لازم به ذکر است که آنها به جای دستیابی به آن به عنوان یک هدف ثابت، بر «ساختن» تاب آوری جامعه تأکید داشتند. تاب آوری یک فرآیند مداوم است.

شش پایه مهم ایجاد تاب آوری

شش پایه ای که آنها شناسایی کردند عبارتند از:

۱. مردم. قدرت تجسم آینده جامعه و ایجاد تاب آوری آن در اختیار اعضای جامعه است.

۲. تفکر سیستمی. تفکر سیستمی برای درک بحران های پیچیده و مرتبط با هم که اکنون آشکار می شود و معنای آنها برای جوامع مشابه و پیچیده ما ضروری است.

۳. سازگاری. جامعه ای که خود را با تغییر وفق می دهد، تاب آور است. اما از آنجایی که جوامع و چالش‌هایی که با آن‌ها روبرو هستیم پویا هستند، سازگاری در یک فرآیند مداوم است.

۴. تبدیل پذیری. برخی از چالش‌ها آنقدر بزرگ هستند که جامعه نمی‌تواند به سادگی با آن سازگار شود. تغییرات اساسی و دگرگون کننده ممکن است ضروری باشد.

۵. پایداری. تاب آوری جامعه اگر فقط در خدمت ما باشد، پایدار نیست. باید برای جوامع دیگر، نسل‌های آینده و اکوسیستم‌هایی که به آن‌ها وابسته هستیم، کار کند.

۶. شجاعت. به عنوان افراد و به عنوان یک جامعه، ما به شجاعت برای رویارویی با مسائل چالش برانگیز و مسئولیت پذیری آینده جمعی خود نیاز داریم.

از آنجایی که به مردم مربوط می شود، تاکید امروز نه تنها بر تضمین این موضوع است که همه یک صندلی پشت میز داشته باشند، بلکه آنها به طور عادلانه نمایندگی می شوند. در یک جامعه تفرقه انگیز که برای اینکه یک طرف حق داشته باشد، طرف دیگر باید اشتباه کند. در جایی که به نظر می رسد قدرت مترادف با ثروت است، در بهترین زمان ها جمع کردن کل جامعه برای رسیدن به اجماع در مورد چگونگی حرکت به جلو دشوار است. با این حال، برای تاب آوری واقعی، کل جامعه باید در جهت تاب آوری تلاش کنند.

تفکر سیستمی مشکل است

تفکر سیستمی مشکل است. متا سیستم های پیچیده مرتبط با متا سیستم های دیگر تقریباً غیرممکن است که نمودار و درک شوند.

در زیرساخت الکتریکی (EIS) شورای امنیت، ما بر شبکه برق به عنوان زیرساختی تمرکز می کنیم که برای بقای یک جامعه، منطقه یا ملت ضروری است. بحث در مورد این موضوع به تنهایی دشوار است زیرا ما عناصر تولید و توزیع و زنجیره های تامین، مقررات و سیستم های لازم را برای اطمینان از کارکرد آن در زمان فاجعه از هم جدا می کنیم.

اکنون، آن را با تمام زیرساخت‌های حیاتی دیگری که باعث می‌شود جوامع ما کار کنند، گره بزنید. تولید، حمل و نقل، ارتباطات، مراقبت های بهداشتی و همچنین زیرساخت های اجتماعی که جوامع ما را به هم پیوند می دهد. ما نه تنها باید این سیستم ها و روابط متقابل آنها را درک کنیم، بلکه باید بفهمیم چه چیزی مهم است، چه چیزی حیاتی است، و چگونه اطمینان حاصل کنیم که زمان، انرژی و پول کافی برای کارکرد همه اینها قابل سرمایه گذاری است.

ایجاد تاب آوری جامعه، قابل دستیابی است یا خیر؟

همانطور که می بینید، ایجاد تاب آوری جامعه، در حالی که یک هدف ارزشمند است، به سرعت دستیابی به آن غیرممکن به نظر می رسد. اما امیدی وجود دارد. و امید شجاعت می خواهد شجاعتِ رویارویی با تقریباً غیرممکن‌ها و به چالش کشیدنِ خود برای یافتن راه‌حل برای مشکلات دشوار و پیچیده.

تنها با همکاری با یکدیگر است که می‌توانیم شروع به ایجاد تاب آوری واقعی کنیم. ما باید برای پیشگیری و مبارزه با آنچه کریگ فوگیت، مدیر سابق FEMA آن را “۷ گناه مرگبار مدیریت اضطراری” می نامد، تلاش کنیم.

۷ گناه مرگبار مدیریت اضطراری کدامند؟

• برنامه ریزی فقط برای توانایی های فعلی ما.
• قرار دادن کارهای سخت در ضمیمه یا پوشه به عنوان چیزی که امیدواریم بعداً به آن بپردازیم.
• تمرین سیستم ها برای موفقیت – ترس از شکست.
• فکر می‌کنیم که می‌توانیم به سرعت سیستم‌های خود را ارتقا دهیم یا از سیستم‌هایمان به همان شیوه‌ای که در مواقع اضطراری در بلایا وجود دارد محافظت کنیم.
• تیم مدیریت اضطراری خود را در اطراف دولت تشکیل می دهیم و سازمان های داوطلب، بخش خصوصی و مردم را کنار می گذاریم.
• برخورد با مردم به عنوان یک بدهی و نه به عنوان یک دارایی.
• ریسک قیمت گذاری برای تغییر رفتار و در نتیجه تداوم رشد ریسک بسیار کم است.

نیازمندی های ایجاد تاب آوری اجتماعی، ملی و جهانی

برای ایجاد تاب آوری اجتماعی، ملی و جهانی، باید شهامت تغییر فرهنگ خود را داشته باشیم و ارزش های خود را در نظر بگیریم و به چالش بکشیم.

۱- ما باید «در کنار هم بودن» را بپذیریم و برای آن ارزش قائل شویم و بدانیم اگر فاجعه یکی از ما را تهدید کند، ممکن است همه ما را تهدید کند. ۲- ما جامعه ای از موجودات هستیم که در هر سطحی به هم پیوسته اند. ۳- فقط با کار کردن با هم می توانیم زنده بمانیم. ۴- بیایید تلاش کنیم تا با هم، دست در دست هم کار کنیم تا بقا و تاب آوری همه ما را تضمین کنیم.

همچنین به دنبال اطلاعات در وب سایت های ما در  www.eiscouncil.org و  grcom.eiscouncil.org  باشید.