بازماندگی از تحصیل در ایران

در مورد بازماندگی از تحصیل در ایران چه می دانید؟

آیا درباره آمارهای وحشتناک بازماندگی از تحصیل در دنیا چیزی شنیده اید؟ اصطلاح بازماندگی از تحصیل برای کودکان بین ۶ تا ۱۷ سال به کار می رود.

این کودکان یا هرگز به مدرسه نرفته اند، یا در طی دوران تحصیلی خود بنا به دلایلی تصمیم به ترک تحصیل گرفته اند.

گزارش ها نشان می دهد شمار دانش آموزانی که روزانه به دلایل مختلفی از مدرسه جدا می شوند، رو به افزایش است.

دانش آموزان در کشور به دلایلی نظیر فقر اقتصادی و فرهنگی، مشکلات معیشتی و افکار سنتی خانواده ها و همچنین ناکارآمدی نظام آموزشی مجبور شدند ترک تحصیل کنند.

بررسی ها حاکی از آن هستند که آمار بازماندگی از تحصیل در ایران از سال ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۱ روند صعودی داشته است.

بیشترین آمار بازماندگی از تحصیل در ایران به پنج استان تعلق دارد. استان های سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، تهران، خوزستان و آذربایجان غربی بیشترین بازماندگی از تحصیل را به خود اختصاص داده اند.

بازماندگی از تحصیل در ایران هم مانند سایر کشورها به معضل بزرگی تبدیل شده است. طبق آمار سازمان ملل ۲۲۴ میلیون کودک و نوجوان ۶ تا ۱۸ ساله در سرتاسر دنیا از تحصیل بازمانده اند.

سال گذشته صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) طی گزارشی اعلام کرد که بحران شیوع بیماری کووید-۱۹ در افزایش این آمار بی تاثیر نبوده است.

در بحران همه گیری کرونا مدرسه ها به مدت زیادی تعطیل بوده اند. طبق گفته یونیسف حداقل یک سوم دانش آموزان در جهان امکان آموزش مجازی و از راه دور را داشته اند.

بازماندگی از تحصیل در ایران و در واقع کل جهان چالش بزرگی محسوب می شود. نسل بدون مهارت و تحصیل چالش های سیاسی را نیز در پی خواهد داشت. همین موضوع سبب گسترش فساد، کمبود نیروی کار متخصص و بیکاری می گردد.

راهکارهایی برای کاهش آمار صعودی بازماندگان کودکان از تحصیل

همانطور که گفته شد، بازماندگی از تحصیل در ایران یک آسیب جدی است. در ادامه این مقاله به بررسی راهکارهای برون از چالش بازماندگی از تحصیل می پردازیم.

در ایران عواملی چون افزایش کودک همسری و فقر شدید ناشی از تحریم ها و تورم، بر افزایش آمار بازماندگی از تحصیل تاثیر مستقیم گذاشته است.

اداره آموزش و پرورش کشور وظیفه دارد بستر آموزشی مناسبی برای کل دانش آموزان کشور فراهم کند. موقعیت جغرافیایی و عدم دسترسی به مدارس از دیگر عوامل موثر در بازماندگی از تحصیل می باشد.

این مسئله در روستاهای دورافتاده بسیار دیده می شود. برنامه ریزی برای کاهش این بازماندگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

اعزام معلمان سیار به مناطق محروم از طرح های پیشنهادی برای کاهش آمار صعودی بازماندگی از تحصیل در ایران است.

در چنین شرایطی کلاس های درسی در محل سکونت تشکیل می شوند. به این ترتیب، دانش آموزانی که امکان حضور در کلاس های درسی را ندارند می توانند از این نوع آموزش بهره ببرند.

راه اندازی شبکه شاد نیز از دیگر اقدامات مهم انجام شده در جهت کاهش آمار بازماندگی از تحصیل در ایران می باشد. به این ترتیب، دانش آموزان می توانند از آموزش به صورت مجازی بهره مند شوند.