تاب آوری در برابر آثار استرس های اجتماعی

تاب آوری در برابر آثار استرس های اجتماعی: نتایج حاصل از مطالعات بالینی و پیش بالینی در مورد نقش راهبردهای مقابله ای

رایج ترین شکل استرسی که افراد با آن مواجه می شوند از محیط اجتماعی فرد نشأت می گیرد و نسبت به سایر انواع استرس زا شدیدتر تلقی می شود.

یکی از ویژگی هایی که ممکن است به انعطاف پذیریِ افتراقی یا آسیب پذیری در برابر استرس مرتبط باشد، نوع استراتژی مورد استفاده اعم از مقابله فعال یا غیرفعال برای مقابله با عامل استرس زا است،

این بررسی بر روی مُدل‌های اضطراب اجتماعی تمرکز دارد که در آن تفاوت‌های فردی در راهبردهای مقابله‌ای، انعطاف‌پذیری یا آسیب‌پذیری را در برابر اثرات استرس ایجاد می‌کند.

مکانیسم‌های نوروبیولوژیکی زیربنای این تفاوت‌های فردی مورد بحث قرار می‌گیرند. به طور کلی، تاریخ نشان می دهد که مکانیسم های عصبیِ متعددی وجود دارند که زمینه ساز تفاوت های فردی در انعطاف پذیری و آسیب پذیری ناشی از استرس ها هستند.

نحوه تعامل این مکانیسم ها با یکدیگر برای ایجاد یک رُخ‌نمود یا فنوتیپ انعطاف پذیر یا آسیب پذیر شناخته نشده است و چنین مکانیسم هایی در زنان و در دوره های اولیه رشد به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

سخن آخر؛ تاب آوری در برابر آثار استرس های اجتماعی

در نهایت، ما پیشنهاد می‌کنیم که تاب‌آوری ممکن است خاص زمینه استرس باشد و فنوتیپ‌های تاب‌آوری ممکن است نیاز به تنظیم دقیق داشته باشند تا با یک محیطِ در حال تغییر سازگار شوند.