تحقیق تاب آوری به مثابه جست و جوی عدالت اجتماعی

کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران

تحقیق تاب آوری به مثابه جست و جوی عدالت اجتماعی: تحقیق در مورد معنا و مفهوم تاب‌آوری و تاب‌آور بودن، دانشگاهیان و محققان جامعه را به پژوهش این موضوع سوق می‌دهد تا بفهمند چه اتفاقی برای آن افراد، کودکان، خانواده‌ها، بزرگسالانِ آسیب‌پذیر و کارگران مشاغل سخت رخ می دهد که می توانند به طور مطلوب با سختی‌ها سازگار شوند.

محققان مرکز تاب‌آوری عدالت اجتماعی دانشگاه برایتون با ایده‌های متعدد و در حال تغییر، درباره اینکه تاب‌آوری به چه معناست و اینکه تاب‌آوری می‌تواند به چه معنایی باشد، کار می‌کنند.

این محققین در سرتاسر نقاط مختلف جهان، جوامعی را گرد هم می آورد که می توانند به این سوال پاسخ دهند: تاب آوری ما چیست، و چگونه می توانیم به جوامع مختلف کمک کنیم تا تاب آوری خود را در برابر چالش های مشترک و فردی ایجاد کنند؟

برای مرکز تحقیقاتی تاب‌آوری برای عدالت اجتماعی و شبکه اجتماعی آن Boingboing، تاب‌آوری در مواجهه با ناملایمات فقط مربوط به منابع روان‌شناختیِ درونی یا ویژگی‌های ذاتی فرد نیست.

مفهوم تاب آوری، ترکیبی از ژنتیک و محیط

مفهوم تاب آوری شامل ترکیبی از: “طبیعت” (آنچه کودک با آن متولد می شود) و “پرورش” (آنچه آنها یاد می گیرند و در طول مسیر زندگی کسب می کنند) می باشد.

محققان، دانشگاهیان و ستیر محققین، به دنبال تبدیل تاب‌آوری به یک درمانِ جایگزین هستند، درمانی که در کل جوامع و برای بهبود آینده از طریق شیوه‌های تاب‌آور کار می‌کند. (Hart, A., & Blincow, D., with Thomas, H. (2007). درمان تاب آور: کار با کودکان و خانواده ها. لندن: Brunner Routledge.)

تاب آوری از منظر پروفسور مایکل اونگار

پروفسور مایکل اونگار تعریفی از تاب آوری ارائه می دهد: «تاب آوری شامل تأمین کافیِ منابع بهداشتیِ لازم برای دستیابی به نتایج مطلوب، علیرغم تهدیدهای جدی برای سازگاری یا توسعه می باشد.» (Ungar, 2005, p. 429).

پروفسور اونگار تعریفی آشنا از ماهیت پویای مفهوم تاب آوری ارائه کرده است. تاب آوری یعنی تواناییِ کودک یا نوجوان جهت هدایت و مذاکره در مسیر سیستم های پشتیبانیِ موجود است.

آن راثبون از مرکز تاب آوری عدالت اجتماعی دانشگاه برایتون در این مورد می‌گوید: «کودکان و نوجوانان اگر نتوانند ببینند که این سیستم‌های حمایتی چه کسی، چه چیزی و کجا هستند، نمی‌توانند راه خود را برای حمایت و مذاکره بپیمایند. خدمات نه تنها باید در دسترس باشند، بلکه باید برای آنها شناخته شده، قابل مشاهده، در دسترس، رغبت انگیز و الهام بخش باشند.» (به پست Anne Rathbone برای Boingboing، گزارش کنفرانس اروپایی اروپایی در مورد تاب آوری در آموزش، ژوئیه ۲۰۱۸ مراجعه کنید.)

برای محققان مرکز تاب آوری برای عدالت اجتماعی، تلاش جهت تأثیرگذاری بر شرایطی که وضعیتِ زندگیِ روزمره کودکان و خانواده ها را تشکیل می دهد، اصلی ترین بخش از تمرین مستقیم تاب آوری است.

ایده هایی برای کار تاب آوری توأم با تخیل نابرابری عبارتند از:

• تاب آوری از طریق افزایش آگاهی به وسیله کار با افراد یا گروه ها، در رابطه با نابرابری های مختلفی که ممکن است با آنها مواجه شوند.
• تاب آوری از طریق یادگیری رهایی بخش، آموزش بزرگسالان و آموزش حقوق قانونی.
• تاب آوری از طریق بسیج جوامع، سازماندهی محله و توسعه جامعه.
• تاب آوری از طریق کار حمایتی، فعالیت مدنی یا حمایت از دیگران می تواند الهام بخش جهت تحول باشد.
• تاب آوری از طریق مذاکره، توسعه و استفاده از مهارت های متقاعدسازی.
• تاب آوری از طریق لابی کردن، مبارزات انتخاباتی و درک مراحل سیاست گذاری و قانون گذاری و آموزش و تجربه اینکه کجا باید تلاش خود را متمرکز کنید.
• تاب آوری از طریق تولید مشترک، توزیع رهبری، اقدام پژوهشی مشارکتی.