شاخص های اجتماعی و تاب آوری اجتماعی

 عرفان محقق اردبیلی/ عضو کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی

در خصوص انتخاب شاخص قابل به ذکر است این موضوغ ب

ه متغیرهای سیستم (ویژگی ها یا خصوصیات) اشاره دارد که برای تعیین تاب آوری یک سیستم تصور می شود.

با این حال، به دلیل زمینه‌های مختلف اجتماعی، فنی و زیست‌محیطی که تاب‌آوری در آن اعمال می‌شود، هیچ استاندارد یا دستورالعملی توافق‌شده‌ای وجود ندارد که به فرد اجازه دهد تاب‌آوری را در بین سیستم‌ها مقایسه کند.

در مورد اینکه آیا تاب‌آوری باید به عنوان مجموعه‌ای از ظرفیت‌های (شبکه‌ای) تحت عناوین سرمایه اجتماعی یا اقتصادی یا مجموعه‌ای از ویژگی‌های زیرساختی تلقی شود، اتفاق نظر وجود ندارد.

به عنوان مثال، مفاهیمی را که چارچوب‌های تحلیلی و مفاهیم زیربنایی آنها برای چگونگی تعریف تاب‌آوری شهری دارند برجسته می‌کنند از منظر حکمرانی، این سؤال نیز وجود دارد که آیا تاب‌آوری وضعیتی را توصیف می‌کند یا ویژگی‌های سیستمی را توصیف می‌کند که می‌توان به آن دست یافت یا برای آن طراحی کرد، یا اینکه آیا این فرآیندی است که نیاز به هوشیاری و دگرگونی مداوم دارد و در نهایت، تفاوت‌های اساسی وجود دارد که ما در این مطلب و مطالب آتی بررسی خواهیم کرد، چه ارتباطی مابین درک تاب آوری به عنوان توانایی یک سیستم جهت بازیابی عملکرد خود در مقابل سازگاری طولانی‌مدت وجود دارد؟

بنابراین، انتخاب شاخص به طور ذاتی با درک تاب آوری که توسط تصمیم گیرنده و کاربر وجود دارد، مرتبط است.

بدون درک مشترک از تاب آوری، مُدل های شاخص ذهنی و بسیار وابسته به زمینه باقی خواهند ماند.

این هم نقطه قوت و هم ضعف مُدل های شاخص تاب آوری است.

یک نقطه قوت است از این منظر که اندازه‌گیری‌ها با شرایط و کاربرد خاص سازگار هستند. یک نقطه ضعف تلفی می گردد زیرا اندازه‌گیری‌های تاب آوری به ظاهر «عینی» ممکن است در معرض حذف، تفسیر نادرست، سوگیری یا حتی دستکاری باشد.

در یادداشت بعدی به این نکته می‌پردازیم که چگونه دوگانگی نفوذ می‌کند و می‌تواند سردرگمی خاصی را به مفهوم‌سازی تاب‌آوری بیافزاید و در ادامه، به این موضوع که چگونه انتخاب شاخص‌های اجتماعی می‌تواند بر ارزیابی‌های تاب‌آوری یک جامعه  اثر بگذارد خواهیم پرداخت.