مداخلات روانشناختی برای تقویت تاب‌آوری دانشجویان مراقبت‌های بهداشتی: دانشجویان مراقبت های بهداشتی (مانند دانشجویان پزشکی، پرستاری، مامایی، پیراپزشکی، روانشناسی، فیزیوتراپی، یا دانشجویان مددکاری اجتماعی) دارای بار تحصیلی بالایی هستند، ملزم به قبولی در امتحانات و در معرض رنج انسانی قرار دارند.
آموزش تاب آوری یا مداخلات تاب آوری
مداخلات روانشناختی برای تقویت تاب‌آوری دانشجویان مراقبت‌های بهداشتی
کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
دانشجویان مراقبت های بهداشتی (مانند دانشجویان پزشکی، پرستاری، مامایی، پیراپزشکی، روانشناسی، فیزیوتراپی، یا دانشجویان مددکاری اجتماعی) دارای بار تحصیلی بالایی هستند، ملزم به قبولی در امتحانات و در معرض رنج انسانی قرار دارند.
این می تواند بر سلامت جسمی و روحی آنها تأثیر منفی بگذارد. مداخلات برای محافظت از آنها در برابر چنین تنش هایی به عنوان مداخلات تاب آوری شناخته می شود.
بررسی‌های سیستماتیک قبلی نشان می‌دهد که مداخلات تاب‌آوری می‌تواند به داتشجویان کمک کند تا با استرس کنار بیایند و از آنها در برابر پیامدهای نامطلوب بر سلامت جسمی و روانی محافظت کنند.
بررسی یک سوال: آیا مداخلات روانشناختی طراحی شده برای تقویت تاب آوری، تاب آوری و سلامت روان و نیز سایر عوامل مرتبط با تاب آوری را در دانشجویان مراقبت های بهداشتی بهبود می بخشد؟
یافته های حاصل از جستجوها بر اساس شواهد موجود تا ژوئن ۲۰۱۹ است. نتایج جستجوی به روز شده در چهار پایگاه داده کلیدی در ژوئن ۲۰۲۰ هنوز در این بررسی گنجانده نشده است.
ویژگی های مطالعه
ما ۳۰ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را پیدا کردیم (مطالعاتی که در آن شرکت‌کنندگان با روشی شبیه پرتاب سکه به یک گروه مداخله یا یک گروه کنترل تقسیم شدند).
این مطالعات طیف وسیعی از مداخلات تاب آوری را در شرکت کنندگانی که به طور متوسط بین ۱۹ تا ۳۸ سال سن داشتند، ارزیابی کردند. دانشجویان مراقبت های بهداشتی در کانون توجه ۲۲ مطالعه، با مجموع ۱۳۱۵ شرکت کننده (برای دو مطالعه مشخص نشده) بودند. هشت مطالعه شامل نمونه های ترکیبی (۱۳۶۵ شرکت کننده) از دانشجویان مراقبت های بهداشتی و دانشجویان غیر مراقبت های بهداشتی بود.
هشت مورد از مطالعه‌های وارد شده، یک مداخله تاب‌آوری مبتنی بر ذهن‌آگاهی (یعنی مداخله‌ای که توجه را به لحظه حال و بدون قضاوت جلب می‌کند) با مقایسه‌کنندگان نامشخص (مانند کنترل لیست انتظار دریافت آموزش پس از یک دوره انتظار) را مقایسه کردند.
بیشتر مداخلات به صورت گروهی (۱۷/۳۰)، با شدت تمرین بالا بیش از ۱۲ ساعت یا جلسات (۱۱/۳۰) انجام شد و به صورت حضوری (یعنی با تماس مستقیم و ملاقات حضوری بین ارائه دهنده مداخله و شرکت کنندگان؛ ۱۷/۳۰). مطالعات گنجانده شده توسط منابع مختلف (به عنوان مثال دانشگاه ها، بنیادها) یا ترکیبی از منابع مختلف (چهار مطالعه) تامین شده است. هفت مطالعه حامی مالی بالقوه را مشخص نکردند و سه مطالعه هیچ حمایت مالی دریافت نکردند.
قطعیت شواهد
تعدادی از عوامل، اطمینان لازم در مورد مؤثر بودن مداخلات تاب آوری را کاهش می دهند.
اینها شامل محدودیت در روش‌های مطالعات، نتایج متفاوت در بین مطالعات، تعداد کم شرکت‌کنندگان در بیشتر مطالعات، و این واقعیت است که یافته‌ها به شرکت‌کنندگان خاص، مداخلات و مقایسه‌کنندگان محدود می‌شوند.
نتایج کلیدی
آموزش تاب آوری برای دانشجویان مراقبت های بهداشتی ممکن است تاب آوری را بهبود بخشد و علائم اضطراب و استرس را بلافاصله پس از پایان مراحل درمان کاهش دهد. به نظر نمی رسد مداخلات تاب آوری علائم افسردگی را کاهش دهد یا بهزیستی دانشجویان را بهبود بخشد. با این حال، شواهد حاصل از این بررسی محدود و بسیار نامشخص است. این بدان معنی است که ما در حال حاضر اطمینان بسیار کمی داریم که مداخلات تاب آوری تفاوتی در این پیامدها ایجاد کند و این که تحقیقات بیشتر احتمالاً یافته ها را تغییر می دهد.
مطالعات بسیار کمی در مورد تأثیر کوتاه مدت و میان مدت مداخلات تاب آوری گزارش کرده اند. ارزیابی‌های پیگیری طولانی‌مدت برای هیچ نتیجه‌ای در دسترس نبود.
مطالعات از انواع معیارهای پیامدهای مختلف و طرح‌های مداخله ای استفاده کردند که نتیجه‌گیری کلی از یافته‌ها را دشوار می‌کند.
عوارض جانبی بالقوه فقط در چهار مطالعه مورد بررسی قرار گرفت که در سه مورد از آنها هیچ اثر نامطلوب و یکی بدون نتیجه گزارش شد.
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، با کیفیت روش شناختی بالا و با طرح های مطالعه بهبود ارتقاء یافته.
