چگونه تحقیقات تاب آوری درک ما را از معنای تاب آور بودن توسعه می بخشد

چگونه تحقیقات تاب آوری درک ما را از معنای تاب آور بودن توسعه می بخشد

کاری از کارگروه پژوهش رسانه تاب آوری اجتماعی ایران

چگونه تحقیقات تاب آوری درک ما را از معنای تاب آور بودن توسعه می بخشد: مهمتر از تحقیقات جاری انجام شده توسط مرکز تاب آوری برای عدالت اجتماعی – و بر اساس یافته های سالها تحقیقات تاب آوری – معنای تاب آوری یک مورد از توانایی فردی نیست.

برخی از گروه‌ها و ساختارهای اجتماعی ذاتاً تاب آور هستند، در حالی که برخی دیگر – اغلب در چالش‌برانگیزترین بخش‌های جامعه – به تلاش آگاهانه‌تری برای ایجاد تاب آوری نیاز دارند.

هنگامی که ما به ریشه های تاریخچه تحقیقات رسمی در مورد تاب آوری در دهه ۱۹۷۰ برمی گردیم، این جنبه، بخشی از مفهومی بحث برانگیز و در حال توسعه است.

برای مدت طولانی، تحقیقات عمدتاً بر روی تک تک کودکان متمرکز بود، و جدا از محیط‌ها و موقعیت‌های اجتماعی، تاب‌آوری را یک کیفیت شخصی یا مجموعه‌ای از مهارت‌های فردی می‌دیدند که «فرد را قادر می‌سازد در مواجهه با سختی‌ها پیشرفت کند» (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳).

رویکرد بوم‌شناختی- اجتماعی

ارزش مفهوم تاب‌آوری که کاملاً بر ویژگی‌های فردی متمرکز است، به دلیل حمایت از نگرش «فقط با آن» به فقر و محرومیت به چالش کشیده شده است (برای مثال گرت، ۲۰۱۶؛ دی لینت و شازل، ۲۰۱۳؛ هریسون، ۲۰۱۲). .

در حالی که تحقیقات نوظهور در علوم اعصاب و ژنتیک به کشف عوامل بیولوژیکی ادامه می‌دهد (Dudley و همکاران، ۲۰۱۱؛ هیل و همکاران، ۲۰۱۵؛ کیم کوهن، ۲۰۰۴)، بسیاری از محققان و نظریه‌پردازان، فراتر از عوامل فردی به یک رویکرد بوم‌شناختی- اجتماعی مبتنی بر سیستم نگاه می‌کنند. درک تاب آوری، شناخت عناصر «طبیعت» و «پرورش» که در بالا توضیح داده شد.

مُدل‌های اجتماعی- اکولوژیکی

مُدل‌های اجتماعی- اکولوژیکی برای درک بیشتر روابط متقابلِ پویا بین عوامل مختلف شخصی و محیطی ایجاد شده‌اند.

شناخته شده ترین نظریه بوم شناختی اجتماعی نظریه یوری برونفنبرنر (۱۹۷۹) است و توصیف او از محیط (یا بوم شناسی اجتماعی) در پنج سطح مختلف می تواند ابزار مفیدی برای تجزیه و تحلیلِ محیط و زمینه کودک باشد و به محققانِ تاب آوری کمک می کند تا تصمیم بگیرند که کجا متمرکز شوند.

یک رویکرد بوم‌شناختی اجتماعی به تاب‌آوری از منظر و روشی توجه می‌کند که محیط کودک (خانواده، مدرسه، جامعه و محیط وسیع‌تر) می‌تواند حمایت و منابع مورد نیاز برای رشد سالم او را فراهم کند.

مرکز تاب آوری عدالت اجتماعی دانشگاه برایتون و شبکه اجتماعی آن، از اصطلاح «فرضیه نابرابری» برای توصیف آنچه برای یک پزشک لازم است تا نحوه تأثیر نابرابری‌های اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی و مشکلات خانوادگی در محیط خود و بر زندگی کودک به درستی در نظر بگیرد استفاده می‌کند. (هارت و همکاران، ۲۰۰۳؛ ۲۰۱۶؛ پریلتنسکی و پریللتنسکی، ۲۰۰۵؛ پریللتنسکی و همکاران، ۲۰۰۸).

توسعه تخیل نابرابری، از درک عملیِ این نکته که چگونه نیروهای اجتماعیِ گسترده‌تر بر ظرفیت‌های افراد جهت تغییر زندگی‌شان تأثیر می‌گذارند، پشتیبانی می‌کند.

لذا از همین طریق، جوامعی که ما با آنها کار می کنیم، تاب آوری ذهنی و عاطفی ایجاد می کنند که این موضوع نه تنها به آنها کمک می کند که زنده بمانند، بلکه به آنها اجازه می دهد تا با تغییر مؤثر ناملایماتی که با آن روبرو هستند، رشد کنند.

مرکز تاب آوری برای عدالت اجتماعی، پژوهش را به عنوان یک عمل اجتماعی، تولید مشترک دانش و درک موقعیت های اجتماعیِ بسیار پیچیده و تجربیات فردی با استفاده از گسترده ترین طیف ممکن از دیدگاه ها، از جمله دانشگاهیان، مددکاران اجتماعی، معلمان، کارشناسان صورت می دهد.

مرکز تاب آوری برای عدالت اجتماعی یکی از مراکز تحقیقاتی و در سطح عالی سازمانی- دانشگاه برایتون می باشد که در توسعه آکادمیکِ تحقیقات تاب‌آوری پیشرو بوده‌ است.

پالایش و درک مفهوم تاب‌آوری و انتشار مطالبی که نشان می‌دهد چگونه تاب آوری می‌تواند بخشی از زندگی افراد گسترده تری باشد. 

بیش از این، تحقیقات این مجموعه شامل مسئولیت انتشار روش ها و مُدل های تاب آوری بوده است که امکان افزایش عدالت اجتماعی را برای جوامع در سراسر جهان به ارمغان می آورده است.

تاب آوری به معنای غلبه بر ناملایمات است، در حالی که به طور بالقوه تغییر یا حتی تغییراتِ چشمگیرِ جنبه های آن ناملایمات مدنظر می باشد. به بیانی ساده‌تر، معنای تاب‌آوری شکست دادن شانس‌ها و تغییر شانس است.