شاخص تاب آوری انسانی

۶ نشانه تاب آوری در زندگی

کاری از کارگروه آموزش در رسانه تاب آوری

تحقیقات تاب آوری هر یک از موارد زیر را به عنوان تسهیل کننده و شاخص تاب آوری در افراد می شناسد (Boniwell & Tunariu، ۲۰۱۹؛ Neenan، ۲۰۱۸):

چارچوب بندی مجدد

نگاه کردن به یک مشکل یا یک موقعیت، از منظری متفاوت و مفیدتر، می تواند به فرد کمک کند تا با آن بهتر مقابله کند.

استفاده از قدرت احساسات مثبت

چنین احساساتی دایره تفکر ما را توسعه می بخشد و ما را قادر می‌سازد تا استراتژی‌های جایگزینی برای حل خلاقانه‌تر مشکلات ارائه دهیم. آنها همچنین می توانند حس تعلق ما را بهبود بخشند، به ما کمک می کنند تا با افراد و گروه های حامی پیوند برقرار کنیم و احساس موفقیت و ایده های زندگیِ هدفمندِ ما را تقویت می کنند.

شرکت در فعالیت های بدنی

فعال تر بودن، می تواند به مدیریت و کاهش تأثیرات استرس توأم با بهبود اعتماد به نفس و عزت نفس کمک کند.

مشارکت فعال مداوم در شبکه های اجتماعی قابل اعتماد

حمایت اجتماعی از سوی دوستان، همکاران و اعضای خانواده قابل اعتماد می‌تواند باعث شود کمتر احساس انزوا کنیم و به ما کمک می کند دیدگاه بهتری نسبت به آنچه اتفاق می‌افتد اتخاذ نماییم.

شناسایی و استفاده از نقاط قوت امضا

درگیر کردن نقاط قوت ما می‌تواند باعث شود احساس واقعی‌تری داشته باشیم، حس معنامندی و کنترل‌مان را در هنگام مقابله با چالش‌های جدید یا غلبه بر ناملایمات افزایش دهیم.

خوش بینی نسبت به آینده

نگاه خوش‌بینانه به آینده می‌تواند به ما کمک کند تا تشخیص دهیم که شکست‌ها معمولاً موقتی و گذرا هستند و همچنین به ما کمک می‌کند نسبت به آنچه در پیش رو داریم امیدوارتر و مثبت‌تر باشیم.

موارد فوق همه نشانه‌های ارزشمندی هستند که باید مراقب مراجعین (یا مخاطبین) جهت ارزیابی آمادگی و توانایی‌شان در مسیر اتخاذ دیدگاه منعطف تر و تاب آورتر در زندگی باشید.

کوتاه و مختصر درباره تاب آوری

تاب‌آوری یک ویژگی است که همه ما می‌توانیم از آن سود ببریم، اما واقعاً تاب‌آوری به چه معناست؟

چگونه تاب آوری را نشان می دهیم و چگونه تاب آوری را در دیگران تشخیص می دهیم؟

دو مؤلفه کلیدی تاب آوری عبارتند از سختی و سازگاری مثبت. تاب آوری اغلب به عنوان توانایی “بازگشت” در مواجهه با ناملایمات شناخته می شود.

بدون ناملایمات، ما به چالش نمی‌رویم و بنابراین در آنصورت نیازی به سازگاری نخواهیم داشت.

“بازگشت” مثبت است و اغلب منجر به ایجاد یا تقویت نقاط قوت درونی ما می شود. ابزارهای شناختی و عاطفی که هنگام سازگاری با ناملایمات ایجاد می کنیم، ما را برای مقابله با آنچه ممکن است در آینده با آن روبرو شویم، مجهز می سازد.

طیف گسترده ای از عوامل بر بر چگونگی میزان تاب آوری تأثیر می گذارند. بحث بر سر میزان تأثیر هر یک از عوامل بر تاب آوری افراد است، اگرچه تا حد زیادی توافق شده است که ژنتیک، شخصیت، حمایت اجتماعی و تجربه زندگی همگی نقش دارند (فلچر و سرکار، ۲۰۱۳).

فکر کردن در مورد مفاهیم اصلی تاب آوری به ما این امکان را می دهد به موقعیت هایی فکر کنیم که در آنها فرصت ایجاد تاب آوری را داشته ایم و زمان هایی را که کم و بیش تاب آور بوده ایم شناسایی نماییم.

درک اینکه چرا برخی از افراد تمایل دارند در مواجهه با ناملایمات به طور موثرتری نسبت به دیگران به عقب برگردند، برای حمایت از کسانی که در حین عبور از موقعیت های چالش برانگیز هستند، حیاتی است.