۸ عنصر کلیدی تاب آوری

عناصر کلیدی تاب آوری

۸ عنصر کلیدی تاب آوری

کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری ایران

۸ عنصر کلیدی تاب آوری: تاب آوری به عنوان یک ظرفیت روانی جهت انطباق با شرایط استرس زا و پس زدنِ حوادث نامطلوب تعریف می شود. تاب آوری فرآیندی است جهت ایجاد منابعی برای جستجوی آینده ای بهتر پس از رویدادهای بالقوه آسیب زا در نظر گرفته می شود. برخی از این منابع، از پتانسیل ذاتی ما و برخی دیگر از آموخته های ما (در مورد چگونگیِ تحمل سختی ها) ناشی می شوند. توانایی بازگشت به عقب مستلزم داشتن قدرتی برای تصمیم‌گیری است که بهزیستیِ فردی را ارتقاء می‌دهد و مانند هوشیاری، مستلزم تکرار مکررات است. (Southwick & Charney, 2012).

در اینجا به ۸ عنصر کلیدی تاب آوری می پردازیم:

۱. دنبال کردن یک هدف معنادار

افراد تاب آور فراخوانی پیدا می کنند و خود را وقف چیزی می کنند که به زندگی هدف می بخشد. دنبال کردن یک هدف معنادار ممکن است در کوتاه مدت مستلزم استرس و درد باشد، اما در درازمدت معنا پیدا می کند (مثلاً تربیت فرزندان، جستجوی رشد فردی، آموزش برای یک ماراتن). افراد دارای احساسِ هدف کمتر، احساس اضطراب و استرس می کنند (هاگرتی، ۲۰۱۶). همان‌طور که نیچه می‌گوید: «کسی که چرایی برای زندگی دارد، می‌تواند تقریباً هر راهی را تحمل کند».

۲. فرضیات را به چالش بکشید

تاب آوری نیاز به خلاقیت و انعطاف دارد. باورهای سنتی را باید در پرتو تجربیات و ایده های جدید بررسی کرد. خلاقیت مستلزم آن است که برای جلوگیری از زندانی شدن توسط افکار معمول خود، دیدگاه های زیادی را مدنظر قرار دهید. پس از کشمکش‌های بزرگ زندگی، که در آن مفروضات اساسی به طور جدی با هم اصطکاک پیدا می کنند، می‌تواند منجر به تغییرات روان‌شناختی مثبت شود (تردسکی و کالهون، ۲۰۰۴). به عبارتی دیگر، تغییر نشان دهنده مرگ کسانی است که زمانی بودیم! به عنوان مثال، روانشناس لیوبومیرسکی (۲۰۱۳) خاطرنشان می کند که یک زندگی پربار پس از طلاق نه تنها مستلزم ترک همسرتان است، بلکه باید خود گذشته تان را نیز پشت سر بگذارید.

۳. تاب آوری شناختی

افراد تاب آور تمایل دارند در طرز تفکر و پاسخ به استرس تاب آور باشند. یکی از اجزای مهم تاب آوری شناختی، پذیرش واقعیت موقعیت ماست، حتی اگر آن موقعیت ترسناک یا دردناک باشد. پذیرش یک عنصر کلیدی در توانایی تحمل موقعیت های بسیار استرس زا است. اجتناب و انکار رایج ترین راهبردهای مقابله ای غیرمولد هستند که می توانند به طور موقت به افراد کمک کنند، اما در نهایت مانع رشد می شوند.

۴. رشد از طریق رنج

افراد تاب آور معمولاً با شکست روبرو می شوند و از آن به عنوان فرصتی برای یادگیری و رشد استفاده می کنند. نیچه به قول معروفی می‌گوید: «آنچه تو را نکشد، قوی‌ترت می‌کند.» نسیم طالب (۲۰۱۲) در کتاب «ضدشکننده» می‌نویسد: «آنتاگونیست ما یاور ماست (P39). بنابراین، می‌توانیم هر تجربه‌ای از درد عاطفی را به عنوان فرصتی ببینیم که توانایی ما را برای مقابله بهتر با هر درد آینده تقویت می‌کند. با این حال، هنگامی که ما رنج خود را درمان می کنیم، فرصت رشد را از دست می دهیم.

۵. عمل کردن با وجود ترس

شجاعت جنبه مهمی از روانشناسی مثبت است که به فرد اجازه می دهد بر محدودیت های شخصی غلبه کند و زندگی کامل را دنبال نماید (سلیگمن، ۲۰۱۱). شجاعت به معنای احساس عدم ترس نیست. شجاعت عمل کردن با وجود ترس است. شجاعت قدرت مقابله با عادات مخرب خود است. به عنوان مثال، شجاعت یک معتاد که بر اعتیاد خود غلبه می کند یا فردی که در کودکی مورد آزار قرار گرفته است، با غلبه بر آسیب های روانی عمیق، تبدیل به یک بزرگسالِ دوست داشتنی و سازنده می شود. کسانی که در برابر ناملایمات جلو می روند، نیروی درونیِ خود را افزایش می دهند.

۶. تنظیم هیجان

دیدگاه برجسته در روانشناسی این است که زندگی عاطفی ما بر اساس ارزش ها و قضاوت های ما شکل می گیرد (سولومون، ۲۰۰۷). این فرض اساسی درمان شناختی- رفتاری مُدرن (CBT) است. این نیز یکی از اصول اساسی روانشناسی رواقی گرایی است (رابرتسون، ۲۰۱۹). اگر نگوییم تمام تفکر ما به خودمان بستگی دارد، ما می‌توانیم خود را از احساسات مخرب مانند خشم و نفرت با ایجاد ظرفیت انتخابِ نحوه تفسیر موقعیت ها رها کنیم. توانایی ما در مدیریت جریان فکر و ظرفیت تجسم آینده، به شادی ما کمک می کند.

۷. احساس عاملیت

آژانس (قدرت من) یک منبع داخلی است که اغلب تاب آوری و انعطاف پذیری را امکان پذیر می کند. حس عاملیت به ظرفیت افراد برای عمل مستقل و شکل دادن به شرایط زندگیشان اشاره دارد. فرد با اِعمال اراده آزاد، گزینه ها و آزادی عمل خود را گسترش می دهد. وقتی احساس آزادی در تعیین سرنوشت می کنیم، عموماً شکوفا می شویم. باور به اینکه اوضاع، خارج از کنترل ما هست، دستور درمان درماندگی است.

۸. حمایت اجتماعی

افراد انعطاف پذیر از شبکه های اجتماعی خود قدرت می گیرند. آنها همچنین از دیگران حمایت اجتماعی می کنند. در دسترس بودنِ حمایت اجتماعی باعث کاهش اضطراب و استرس می شود. به هر حال، وقتی دوست صمیمی دارید که بتوانید به او تکیه کنید، رویارویی با سختی‌ها آسان‌تر می‌شود. وقتی از حمایت اجتماعی قوی برخوردار هستید، مجبور نیستید از منابع شخصیِ خود برای مقابله با ناملایمات استفاده کنید. این روابط به شما احساس امنیت عاطفی عمیقی می‌بخشد و این احساس را به شما می‌دهد که هر چه که بشود، کسی پشت شما هست و خواهد بود.

منابع

Hagerty BB (2016)، Life Reimagined. کتاب های سر رودخانه

لیوبومیرسکی، اس. (۲۰۱۳). اسطوره های شادی: چه چیزی باید شما را خوشحال کند، اما نه، چه چیزی نباید شما را خوشحال کند، اما انجام می دهد. نیویورک: مطبوعات پنگوئن.

رابرتسون، دونالد (۲۰۱۹)، چگونه مانند یک امپراتور روم فکر کنیم: فلسفه رواقی مارکوس اورلیوس، چاپخانه سنت مارتین.

سلیگمن، مارتین ای پی (۲۰۱۱). شکوفایی: درک جدید رویایی از شادی و رفاه. نیویورک: مطبوعات آزاد.

سولومون، رابرت سی (۲۰۰۷). صادقانه به احساسات ما: آنچه که احساسات ما واقعاً به ما می گویند. انتشارات دانشگاه آکسفورد، ایالات متحده آمریکا

Southwick، S. M.، & Charney، D. S. (2018). تاب آوری: علم تسلط بر بزرگترین چالش های زندگی. ویرایش ۲. نیویورک: انتشارات دانشگاه کمبریج.

Taleb, NM (2012) Antifragile, New York: Random House.

Tedeschi RG، Calhoun LG (2004)، رشد پس از سانحه: مبانی مفهومی و شواهد تجربی. جستار روانی، ۱۵(۱-۱۸).