ضرورت صیانت از اطلاعات خاص و حساسِ اجتماعی کشور

بی تردید برقراری ارتباطات و تعاملات بین المللی، خصوصاً در عرصه های متنوع علمی و تخصصی با سایر کشورهای مختلف جهان بسیار مهم و درخور اهمیت است، بدیهی است این تعاملات فراملی به سبب ارتقاء بی چون و چرای سطوحِ کمی و کیفیِ زوایای دید جامعهء علمی کشور، موجبات رشد و ترقی ما را رقم خواهند زد. اما نکته مهم و شاید مغفول مانده در این مبحث مهم، فقدان چارچوب مندی، ضابطه مندی و برخوردار بودن از یکسری ضوابط و معیارهای معین و شفاف در سایه پروتکل های مهم حفظ امنیت اطلاعات اجتماعی کشور می باشد که می بایست بصورت کاملاً اورژانسی و جدی مورد آسیب شناسی و بررسی های دقیق و کارشناسانه از سوی نهادهای متولی امر قرار گیرد.

انجمن های علمی و تخصصیِ عضو در مجامع بین المللی از بازیگرانِ مهم و مؤثر حوزه دیپلماسیِ عمومی به شمار می روند. تحولات دهه های اخیر در عرصهء بین الملل نشانگر این واقعیت هستند که نقش نهاد های مردمی و تشکل های غیررسمی در معادلات جهانی رو به گسترش است، البته به موازات این مبحث، در همین راستا و باگسترش یافتن این روابط علمی و تخصصی برخی انجمن ها با نهادهای بین المللی طی سالهای اخیر، ضربات انکار ناپذیری بر پیکرهء امنیت اطلاعات مهم داخلی وارد شده است که ضرورت دارد با هدف پیشگیری از وقوع مجدد چنین وقایع ناگواری، بر کیفیت این ارتباطات از سوی نهادهای امنیتی کشور نظارت دقیق تر و بیشتری صورت بپذیرد.

یادمان باشد ما در کنار همه آمارها، ارقام و اطلاعات عمومی و عادیِ اجتماعی مان، همانند تمامی کشورهای جهان دارای یکسری اطلاعات خاص و محرمانهء اجتماعی هستیم که حفظ و صیانت از آنها بسیار اهمیت حیاتی دارند، در مثالی بسیار ساده در باب تشریح اهمیت موضوع: حفاظت از این اطلاعات حساسِ اجتماعی کشور می تواند به مثابهء اهمیت حفظ اطلاعات داخلیِ مشمولِ حریم های خصوصیِ هر خانواده ای تلقی بشوند (قابل قیاس باشند) که چقدر برای هر انسانی می تواند پراهمیت باشد. آیا ما حاضر به ارائه گزارشاتی حاویِ اطلاعات دقیق و محرمانهء داخلیِ خانه مان به دیگران هستیم؟! خصوصاً توجه به این نکته نیز بسیار حائز اهمیت است که در حوزه های مختلف آماری خصوصاً در شاخه های محرمانهء آنها این اطلاعات خاصِ اجتماعی می توانند بعنوان مواد خامِ لازم و کافی برای اتاق فکرهای قدرت های جهانی در مسیر تصمیم سازی ها و سیاست گذاری های آنان برای کشورهای در حال توسعه محسوب بشوند، خصوصاً در موقعیت حساس فعلی و در جهت اعمالِ فشارهای حداکثری (در حوزه های مختلف) بر ملت مظلوم ایران.

یادآوری: اطلاعات حساس اجتماعیِ ما چه مواردی می توانند باشند؟ آمارهای دقیق (حاوی نتایج پژوهشی) از وضعیت کودکان کار و خیابان بصورت تفکیک شده در استانهای مختلف کشور، آمارهای دقیق (حاوی نتایج پژوهشی) از وضعیت طلاق بصورت تفکیک شده در استانهای مختلف کشور، آمارهای دقیق (حاوی نتایج پژوهشی) از وضعیت سکونتگاههای غیررسمی در سطح کشور، آمارهای دقیق (حاوی نتایج پژوهشی) از میانگین جمعیت زیر خط فقر در استانهای مختلف، آمارهای دقیق (حاوی نتایج پژوهشی) از میزان خودکشی در استانهای مختلف کشور (تفکیک شده و متکی بر موقعیت بومی استانها)، آمارهای مبنی بر وضعیت خانه های امن و مجموعاً مراکز نگهداری زنان آسیب دیده، آمارهای مبنی بر وضعیت گرمخانه ها در سطح کشور، آمارهای مبنی بر جمعیت تحت درمان در مراکز درمان اعتیاد اعم از کمپ ها و نیز مرکز درمان سرپایی و نهایتاً آمارهای دقیق از تعداد سازمانهای غیردولتی فعال در کشور (تفکیک شده بر حسب کاربری های متفاوت در حوزه اجتماعی) و تأکیدات سالهای اخیر نهادهای بین المللیِ مادر مبنی بر دستور کار شبکه سازیِ سازمانهای غیردولتیِ عضو در مجامع بین المللی در کشورهای محل فعالیتشان و بسیاری از موارد دیگر که می توانند محرمانه و بعنوان اطلاعات مهم اجتماعی داخلی کشور تلقی گردند و ضروری است در مراودات بین المللی جنبه محرمانگیِ این دسته از اطلاعات اجتماعی کشور محفوظ بماند.

در پایان یادآور می شوم: بسیار عالی خواهد بود که از نوآوری ها، خلاقیت ها و ابتکارات عملِ کشورهای مختلف جهان در حوزه های ارائه خدمات متنوع تخصصیِ اجتماعی به جامعه هدفشان مطلع بشویم، چه بسا بسیار هم عالی تر خواهد بود که ما نیز از پیشرفت ها و ابتکارات عمل متخصصین داخلی کشورمان در همایشات و کنفرانسهای بین المللی گزارشات مبسوطی ارائه نماییم، چه بسا اینگونه مراودات فراملیِ نهادهای غیردولتی، اهداف مهم “تبادل اطلاعات مفید و موثر علمی” و “دستیابیِ ما به بهترین مُدل های با کیفیت از سرویس دهی های تخصصیِِ اجتماعی (البته مشروط بر بومی سازی های مبتنی بر تنوع جغرافی اجتماعی کشور) محقق می نماید اما به زعم نگارنده این یادداشت، هیچ گونه ضرورتی در ارائه نامحسوس اطلاعات خام و کاملاً داخلی، در لابلای گزارشات تخصصی به مجامع بین المللی وجود ندارد، چون ما نمیدانیم این اطلاعات خام و سرگردان در گزارشات چه سرنوشتی خواهند داشت و خصوصاً اینکه چه استفاده ای از آنها خواهد شد، بنابراین ضرورت دارد بیش از هر زمان دیگری نسبت به حفظ و صیانت اطلاعات خاصِ اجتماعیِ کشور در ابعاد مختلف همگی کوشا باشیم و از خروج (انشاالله ناخواسته و ناآگاهانه) اطلاعات حساسِ اجتماعی مان خصوصاً در مجامع جهانی خصوصاً در این موقعیت حساس کشور بپرهیزیم.