دیدگاه های اکوسیستمی و توسعه ای تاب آوری

نمای اکوسیستمی خانواده

دیدگاه های اکوسیستمی و توسعه ای تاب آوری

کاری از کارگروه آموزش در رسانه تاب آوری ایران

دیدگاه های اکوسیستمی و توسعه ای تاب آوری: چارچوب تاب آوری خانواده ابعاد اکوسیستمی و توسعه ای تجربه را ادغام می کند.

عملکرد مؤثر بستگی به نوع، شدت و مزمن بودن چالش‌های نامطلوب و منابع، محدودیت‌ها و اهداف خانواده در بافت اجتماعی و مسیر زندگی دارد.

مشابه رویکرد چند بُعدی فالیکوف (۲۰۱۲) با خانواده‌های مهاجر، هر خانواده در یک طاقچه اکولوژیکی پیچیده در نظر گرفته می‌شود که دارای مرزها و زمینه‌های مشترک با خانواده‌های دیگر و همچنین موقعیت‌های متفاوت با تلاقی متغیرهایی مانند جنسیت، وضعیت اقتصادی، مرحله زندگی است.

قومیت و موقعیت در جامعه مسلط

تجربه هر خانواده از ناملایمات، ویژگی های مشترک و منحصر به فردی خواهد داشت. ارزیابی کل نگر شامل زمینه های متنوع است و هدف آن درک محدودیت ها و امکانات در موقعیت هر خانواده است.

نمای اکوسیستمی

از جهت گیری سیستم های زیست روانی- اجتماعی، ریسک و تاب آوریِ مشروط به تأثیرات متعدد و بازگشتی است.

عملکرد و ناکارآمدی انسان شامل تعامل فردی، خانواده، جامعه و متغیرهای سیستم بزرگتر است. تأثیر متقابل آنها بر آسیب پذیری و تاب آوری در مواجهه با تجربیات استرس زای زندگی و شرایط مزمن تأثیر می گذارد.

تأثیرات ژنتیکی و عصبی زیستی ممکن است توسط فرآیندهای خانوادگی (Spotts, 2012) و منابع و محدودیت‌های اجتماعی- فرهنگیِ گسترده‌تر تقویت یا مقابله شود. پریشانی خانوادگی ممکن است ناشی از تلاش های ناموفق برای مقابله با یک بحرانِ طاقت فرسا، مانند از دست دادنِ ضربه روحیِ یک عزیز، یا استرس های تجمعی، یا تأثیر گسترده تر یک فاجعه بزرگ باشد (والش، ۲۰۰۷).

از منظر اکوسیستم، خانواده، گروه همسالان، منابع جامعه، مدرسه، محیط کار و سایر سیستم های اجتماعی را می توان به عنوان زمینه های تودرتو برای تاب آوری در نظر گرفت.

منابع فرهنگی و معنوی نیز از تاب آوری خانواده حمایت می کند (مک کابین و مک کوبین، ۲۰۱۳؛ والش، ۲۰۰۹)، به ویژه برای کسانی که با تبعیض و موانع اجتماعی-اقتصادی مواجه هستند (بوید فرانکلین و کارگر، ۲۰۱۲؛ کیرمایر، داندنو، مارشال، فیلیپس، ویلیامسون، ۲۰۱ و ۲۰۱۱).

تأثیرات اجتماعی قدرتمند صرفاً نیروهای خارجی یا عواملی نیستند که بر خانواده ها تأثیر بگذارند. با درک پویا، با ریسک ها مقابله می شود و منابع از طریق عاملیت فعال در فرآیندهای مبادله ای خانواده بسیج می شوند، زیرا اعضا در محیط اجتماعی خود در حال هدایت و مذاکره در رابطه با خود هستند (Ungar، ۲۰۱۰).