تعریف زمینه‌ای از تاب‌آوری: اگرچه درک ما از تاب‌آوری برای در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و فرهنگی گسترش یافته است، اما این موارد هنوز از دیدگاه گفتمان علمی غرب به طور معمول مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.
تعریف زمینه‌ای از تاب‌آوری
کاری از کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
اگرچه درک ما از تاب‌آوری برای در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و فرهنگی گسترش یافته است، اما این موارد هنوز از دیدگاه گفتمان علمی غرب به طور معمول مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.
هنوز تعریف منسجمی از تاب‌آوری ارائه نشده است که تمرکز دوگانه فرد و بوم‌زیست اجتماعی فرد را در برگیرد و همچنین این نکته که: چگونه این دو (فرد و بوم‌زیست اجتماعی فرد) باید در هنگام تعیین معیارهای قضاوت در مورد نتایج و تشخیص فرآیندهای مرتبط با تاب‌آوری در نظر گرفته شوند.
با توجه به این مشکلات در ادبیات، و بر اساس یافته های مطالعه حاضر، تعریف مرتبط تری از تاب آوری از لحاظ فرهنگی و زمینه ای به شرح زیر ارائه شده است:
تعریف تاب آوری
تعریف: تاب آوری شامل ظرفیت افراد در زمینه قرار گرفتن در معرض ناملایماتِ درخورتوجه، خواه روانی، محیطی یا هر دو، جهت پیمودنِ راه خود به سمت منابع محافظت کننده سلامت است، از جمله فرصت هایی برای تجربه احساس بهزیستی، و هم شرایطی از خانواده، جامعه و فرهنگ فرد،بطوریکه این منابع، تجارب بهزیستی فردی را به روش‌های معنادار فرهنگی فراهم کند.
بنابراین، تاب‌آوری فرآیندی است از مسیریابیِ کودک به سمت و سوی رفاه و بهزیستی و هم ظرفیت افراد برای مذاکره جهت منابع بهداشتی بر اساس شرایط خود.
مفاهیم ناوبری و مذاکره در تاب آوری
هر دو مفهوم ناوبری و مذاکره نقش برجسته‌ای در این تعریف دارند و آن را از مفهوم ثابت ترِ تاب‌آوری “به‌عنوان مجموعه‌ای مشخص از نتایج یا فرآیندهای مستقل فرهنگی” متمایز می‌سازد.
در اینجا، ناوبری هم به ظرفیت کودک در جستجوی کمک و هم به در دسترس بودن کمکِ درخواست شده اشاره دارد.
به طور خلاصه، تحقیقات IRP نشان می دهد که برای مثال، کودکی که به دنبال عزت نفس یا هر جنبه دیگری از خصایص ارزشمند انسانی است، نیازمندِ دسترسی به تجربیات و روابطی است که این عزت نفس را ایجاد می کند.
فقط می توان به سمت آنچه که در دسترس است و به سهولت قابل دستیابی است حرکت کرد.
مذاکره، دومین مفهوم زیربنایی تاب آوری
دومین مفهوم ضمنی زیربنای این تعریف، مذاکره است (تأمین منابع بهداشتی به روش هایی که برای افراد معنادار باشد).
کودکان و نوجوانان برای تأمینِ منابع حفظ سلامت به شیوه‌ای مذاکره می‌کنند و پارامترهایی را مطرح می کنند که در فرهنگشان وجود دارد و آنها را به‌عنوان تقویت‌کننده جفظ سلامت تعریف می‌کنند.
حتی جنبه‌ای از تاب‌آوری همچون آموزش نیز زمانی می‌تواند مشکل‌ساز شود که در گفتمان مبتنی بر موفقیت برای جامعه کودک بی‌ارزش شده باشد (نگاه کنید به Ogbu، ۱۹۹۱). در چنین مواردی ممکن است کودک بتواند راه خود را به سمت مدرسه طی کند و به تجارب آموزشی مناسب، متناسب با مقطع درسی و تحصیلی اش دست یابد.
با این حال، اگر این آموزش به روش‌هایی ارائه شود که از نظر فرهنگی برای آن دانش‌آموز کم‌معنا باشد و با نتایجی که احتمالاً قابل تحقق نیستند، مانند دست یافتن به یک شغل خوب یا پیشرفت در دانشگاه (به دلیل فقر کودک یا تجربه تبعیض نژادی) همراه نشود، ممکن است بگوییم تاب آوری کودک منوط به مذاکره او جهت تحصیل و جایگاهش در جامعه است که پاسخگوی بافت و واقعیت های فرهنگی او باشد.
محیط کودک فاقد تاب آوری است نه خود کودک
هر چقدر هم که هر کودکی سرسخت باشد، این محیط کودک است که تاب‌آوری لازم برای مذاکره با کودک و تهیه آنچه را که لازم است ندارد. در این مورد، این محیط کودک است که فاقد تاب آوری است، نه خود کودک.
چهار گزاره مفید برای مطالعه زمینه‌ای تاب‌آوری
با تکیه بر این تعریفِ متمرکزترِ بوم‌شناختیِ حاصل از کار IRP، می‌توان چهار گزاره مفید برای مطالعه زمینه‌ای تاب‌آوری ترسیم کرد.
این گزاره ها به عنوان بخشی از یک نقشه مفهومی برای خلاصه کردن یافته های مطالعه و سازماندهی آنها برای به اشتراک گذاشتن با تیم تحقیقاتی و اعضای جامعه مفید هستند.
هدف ما در اینجا ارائه یافته های مطالعه با جزئیات زیاد نیست (اینها در جاهای دیگر در دست بررسی هستند و در وب سایت پروژه نیز در دسترس هستند: اما در عوض از نتایج IRP می شود که برای بررسی این چهار گزاره به منظور شکل دادن به تحقیقات آینده در مورد تاب آوری و مداخلات استفاده شود.
